Narodowy socjalizm

Zagraniczne języki

„Zacznijmy używać wiele języków na raz!” - Multikulturalizm

Ten artykuł zawiera język Niemiecki (Deutsch), więc mogą się zdarzyć błędy poczas tłumaczenia.

!!!UWAGA TREŚCI SZOKUJĄCE, KONTROWERSYJNE I NIEPOPRAWNE POLITYCZNIE!!!

Znajdują się treśći odwołujące się do terroru, ekstermizmu, dyskryminacji i innych niemoralnych rzeczy

Niektórzy użytkownicy mogą uznać ten pomysł za szokujący, ponieważ w tym artykule jest wiele kontrowersji. Jeśli czujesz się urażony czymś, co widzisz na tej stronie, natychmiast opuść tę stronę. Ta strona nie ma na celu wspierania, sympatyzowania z ani legitymizowania jakichkolwiek poglądów popieranych przez tę ideologię, ma jedynie na celu poinformowanie ludzi, że ta ideologia istnieje. Osoby, które mogą być w szoku: nie dotyczy

Nazizm
SIEG HEIL! / HEIL HITLER!
Informacje
Aliasy	Nazizm Nationalsozialismus (po niemiecku) Hitleryzm Nacyzm Pewien wąsaty pan (Cenzurowana wersja) Austriacki Malarz Fuhrer Hitler Pan na "H" Niemiecki Faszyzm Natsoc Nazsoc Nazista NIE NAZIŚCI TO NIEMCY!!!! III Rzesza Naziol Neonazizm (po 1945) Kraut Reichtangle Wehrmacht Aryjski Nacjonalizm Nazsoc Natsoc NSDAP Anty Żydowski Ruch Fuhreryzm Niemcy proszę pana! (przez Wojciecha Cejrowskiego) Wladolf Putler ( przez Zachód ) Adolfus Susler Wehraboo/Muh krupp stahl (przez Graczy ) Wehraboo Faszyzm Nazi (Po angielsku) Każdy kto nie zgadza się z Twiterem Nazistowski Zbrodniarz Szwab Szkop
Rodzaj	Autorytarne Centrum Kulturowa Prawica Etnonacjonaliści Nacjonaliści Faszyści Naziści
Wpływy	Faszyzm Rasa panów Biały suprematyzm Antypolonizm Antysemityzm Totalitaryzm Pozytywne Chrześcijaństwo Ultranacjonalizm Socjalizm pruski Homofobia Antykapitalizm Anty-LGBT Antykomunizm Antyslawizm Antykatolicyzm Pangermanizm Eugenicyzm Antyliberalizm Strasseryzm Menosfera (może) Darwinizm społeczny Antydemokracja Antycyganizm Etnonacjonalizm Psychopatia Państwo Policyjne Pro-Choice (Dla Nie-Arianów)
Nurty	Narodowy kapitalizm Pozytywne Chrześcijaństwo Federyzm Homonazizm Narodowy bolszewizm Nazizm żydowski Narodowy feminizm Narodowy trybalizm Hungaryzm Narodowy transhumanizm Faszyzm meksykański Neonazizm Zełenskizm (według putina) Putinizm (według opozycji) Łukaszenkizm (według opozycji) Chiński Nazizm Amerykański Nazizm Monarcho-Nazizm Łotewski Nazizm Krypto Nazizm Trumpowy Nazizm (Może) Anarchonazizm Narodowy populizm Nazimaoizm Brytyjski nazizm Brazylijski nazizm Nazizm katolicki Latynoski Nazizm Irlandzki Nazizm Ekonazizm Polski nazizm Narodowy agraryzm Francuski nazizm Czarny nazizm Rosyjski nazizm (możliwe) Libertariański Nazizm Narodowy Anarchoprymitywizm Progresywny Nazizm Progresywny Hitleryzm Umiarkowany Nazizm Anarcho-Kapitalistyczny Nazizm Fembojowy Nazizm Feminazizm Incelski Nazizm Narodowy Anarchizm Narodowy Dystrybucjonizm Narodowy Liberalizm Furry Nazizm Narodowy Agoryzm Horrorowy Nazizm Bi-Nazizm Narodowe JSW Narodowy Posadyzm Heteronacjonalizm Pediarcho-Nazizm Narodowy Stalinizm Afrykanerski Nazizm Koreański Nazizm
Głowni Ideologowie	Adolf Hitler Joseph Goebells Joachim von Ribbentrop Heinrich Himmler
Pochodzenie	Niemcy (Republika Weimarska)
Pozostałe informacje
Muzyka	Horst-Wessel-Lied Erika Panzerlied Der Fuhrer's Face Hymn Niemiec (1933-1945) Fichtl's Lied Ein Heller und ein Batzen Schwarzbraun ist die Haselnuss Alte Kameraden Disco Panzer Fliegermarsch Pankgraffen marsch mit Bomber und Granaten Markische Heide Wo alle Strassen enden I am Adolf Hitler Teufelslied Inne Niemieckie Piosenki Neonazizm Narodowy Socjalizm Χρυσαυγίτες στον δρόμο περνάνε Pieśń Młodych

Nazizm (właściwie Narodowy socjalizm) - skrajnie nacjonalistyczna podporządkująca jednostkę socjalnym interesom wspólnoty narodowej niemiecka ideologia polityczna będąca główną ideologią NSDAP, która rządziła Niemcami w latach 1933-1945. Jest antysemicka, totalitarna oraz czerpie z haseł socjalnych i narodowych. Wyrosła na gruncie pruskiego militaryzmu i opierała się na teoriach volkizmu oraz pruskiego socjalizmu Oswalda Spenglera. Jej głównymi ideologami byli Adolf Hitler , Alfred Rosenberg , Josef Goebbels i Heinrich Himmler.

Jest skrajną odmianą Faszyzmu , różniąca się zauważalnie od włoskiego pierwowzoru.

Historia (Geschichte)

Niemiecki narodowy socjalizm swą historią sięga na długo przed powstaniem NSDAP czy też przybyciem Hitlera do Niemiec. W 1903 roku w Austro-Węgrzech powstała marginalna Niemiecka Partia Robotnicza (nazywająca się dokładnie tak samo jak NSDAP przed przejęciem władzy partyjnej przez Adolfa Hitlera). Głosiła antyklerykalne, antymarksistowskie i antysemickie hasła i domagała się poprawy warunków pracy i bytowania robotników. W 1911 roku zdobyła 3 mandaty w wyborach do austro-węgierskiego parlamentu. Została rozwiązana przez władzę w 1918 roku, a jej pozostałości zmieniły się w Niemiecką Narodowosocjalistyczną Partię Robotniczą Austrii.

W Niemczech narodowy socjalizm narodził się wraz z działalnością Towarzystwa Thule i jego polityczną reprezentacją, czyli nazywająca się tak samo jak wyżej wymieniona partia, to jest Niemiecka Partia Robotnicza (DAP). Jej liderem był Anton Drexler. Jej celem była próba walki z komunizmem i jego popularnością wśród robotników niemieckich.

Adolf Hitler na zebraniu DAP pojawił się jako Agent Reichwehry, która podejmowała się śledzeniu działalności partii politycznych w Monachium. W trakcie spotkania wybuchła gwałtowna dyskusja między Adolfem a Adalbertem Baumannem, który mówił o Bawarskim Separatyzmie. Adolf bronił tezy integralności Rzeszy, Baumann wyszedł z sali a przewodniczący DAP - Anton Drexler zaprosił ponownie Hitlera na spotkanie. Jego przemówienia przyciągały setki osób, choć wbrew pozorom nie były skomplikowanymi tezami. 6 kwietnia 1920 roku DAP zmieniło nazwę na NSDAP, wzroując się na wyżej wspomnianej Narodowosocjalistycznej Partii Austriackiej. 29 Lipca 1921 roku "Führerem" Partii został Adolf Hitler.

W 1923 roku NSDAP podjęła się nieudanej próby puczu (Pucz Monachijski), przez co partia została zdelegalizowana i podzieliła się na mniejsze partie(np. Narodowosocjalistyczna Partia Wolności). W czasie pobytu w więzieniu Hitler napisał "Mein Kampf". Stanowiła ona niejako manifest narodowego socjalizmu, podzielona na dwie części - pierwsza opowiadała o życiu samego Autora, druga - o programie politycznym ideologii.

Po wyjściu z więzienia przywódcy podjeli cel dojścia do władzy poprzez demokratyczne metody, co ostatecznie się udało w 1933 roku. W 1934 roku Hitler objął pełnie władzy, a po śmierci prezydenta Hindenburga połączył urzędy prezydenta i kanclerza w urząd Wodza i Kancelerza Rzeszy Niemieckiej.

Naziści prowadzili wyjątkowo agresywną politykę zagraniczną, co ostatecznie - jak wiemy- zaowocowało drugą wojną światową, gdzie organy takie jak SS popełniały wiele ludobójstw i zbrodni na ludziach. Po wojnie został on zakazany w licznych krajach, lecz mimo tego istnieją marginalne grupki neonazistowskie, które albo trzymają się orginalnej doktryny, albo ją modyfikują, gdzie dochodzi do internacjonalizacji narodowego socjalizmu, pojmując Europe i jej ludy jako jeden naród. W współczesnym neonazizmie dominuje panarianizm i socjalizm rasowy.

Neonazizm (Neonazismus)

Poglądy

• Islamofobia

• Biały Suprematyzm

• Antysyjonizm
• Prawicowy Terror (Może)

Neonazizm – skrajnie prawicowa ideologia, doktryna, kult, fascynacja mająca na celu przywrócenie lub ustanowienie ustroju opartego na niemieckiej wersji faszyzmu, czyli narodowym socjalizmie.

Głosi konieczność supremacji własnego narodu (uznając go za najwyższe dobro) i jego pochodzenia etnicznego (w tym elementy kulturowe takie jak etniczne wierzenia), oraz charakteryzuje się postawami rasizmu, antysemityzmu, kultem siły i darwinizmem społecznym. W niektórych odłamach przechodzi w skrajny nacjonalitaryzm, w innych zaś w „biały” internacjonalizm. Neonaziści używają charakterystycznej dla siebie symboliki.

W neonazizmie kultura danego społeczeństwa przyjmuje własne określone historyczne fundamenty ideologii na inspiracje organizacji neonazistowskich.

Krzyz celtycki

Różnice z nazizmem

Neonazizm od nazizmu hitlerowskiego generalnie odróżnia panaryjskie pojmowanie narodów Europy (w przeciwieństwie do hitlerowskiego pangermanizmu). Wiele grup neonazistowskich (w tym międzynarodowe Blood & Honor, czy brytyjskie Combat 18, najbardziej znana organizacja neonazistowska na świecie), choć uznaje Hitlera za twórcę ideologii narodowego socjalizmu, odcina się od niektórych jego poglądów, postaw czy działań^{[potrzebny przypis]}.

Do lat 80. XX wieku neonazizm nazywany był nazizmem. Uległo to zmianie wskutek protestów środowisk pokrzywdzonych w czasie II wojny światowej^{[potrzebny przypis]}.

Neonaziści, nawiązując do koncepcji „nadnarodu“ aryjskiego oraz białej rasy, przyjmują stanowisko antynacjonalistyczne.

III Rzesza - państwo nazizmu

Flaga

Godło

Lata Istnienia

1933-1945

Oficjalnie państwo nosiło nazwę Rzesza Niemiecka (Deutsches Reich), od 1938 (po Anschlussie Austrii ) używano także nazwy Rzesza Wielkoniemiecka (Großdeutsches Reich), a przez Hitlera i propagandę narodowosocjalistyczną państwo często określane było jako Rzesza Tysiącletnia (Tausendjähriges Reich). W III Rzeszy partia nazistowska sprawowała totalitarną kontrolę nad niemal wszystkimi aspektami życia obywateli. Reżim nazistowski dobiegł końca po zwycięstwie wojsk alianckich nad III Rzeszą w maju 1945 roku, co zakończyło II wojnę światową w Europie.

Religia (Religion)

• 54% Protestantyzm (Protestantismus)
• 40% Katolicyzm (Katholizismus)
• 3.5% Pozytywne Chrześcijaństwo (Positives Christentum)
• 1.5% Niewierzący (Atheismus)
• 1% Inne

Stolica - Berlin

W latach 30. XX wieku powstał projekt zakładający, że po serii zwycięskich kampanii w miejscu stolicy Niemiec powstanie Welthauptstadt Germania – ( Stolica Świata Germania )

Plan Germania (Welthauptstadt Germania)

plan przebudowy Berlina pod nazistowskim przewodnictwem. Była to część wizji Adolfa Hitlera dotycząca przyszłych Niemiec po oczekiwanym zwycięstwie w II wojnie światowej. Albert Speer nazywany „pierwszym architektem Trzeciej Rzeszy” stworzył wiele planów przebudowy miasta, lecz tylko ich niewielka część została zrealizowana w latach 1937–1943.

Niektóre z projektów takie jak np. budowa wielkiej osi Wschód-Zachód, która miała rozszerzyć Charlottenburger Chaussee (dzisiaj Strasse des 17. Juni), oraz umieszczenie berlińskiej kolumny zwycięstwa w centrum, daleko od Reichstagu, gdzie pierwotnie stała, zostały pomyślnie zrealizowane. Inne projekty, jak np. budowa Wielkiej Hali, zostały odłożone z powodu rozpoczęcia wojny. Wiele starych budynków zostało wyburzonych, aby zrobić miejsce pod planowane budowle.

Makieta Nowej Stolicy w Berlinie

Monumentalna architektura

Pierwszym krokiem w tych planach był Stadion Olimpijski w Berlinie wybudowany na olimpiadę w roku 1936. Stworzenie tego stadionu przyczyniło się do wzrostu prestiżu rządu narodowych socjalistów. Dużo większy stadion miał zostać wybudowany w Norymberdze na terenie przeznaczonym do organizacji zjazdów partii. Stadion miał pomieścić 400 tys. osób, wykopano fundamenty pod stadion, lecz jego budowę zawieszono z powodu wybuchu wojny. Gdyby został wybudowany, byłby największym stadionem na świecie. Speer zaprojektował także Nową Kancelarię Rzeszy, w której znajdowała się m.in. sala dwa razy większa niż Sala Lustrzana w Wersalu. Hitler chciał od Speera zaprojektowania trzeciej kancelarii, lecz prace nad nią nigdy się nie rozpoczęły. Druga kancelaria została zniszczona przez Armię Czerwoną w 1945.

Aleja Wspaniałości

Prawie żaden z innych planowanych budynków dla Berlina nie został zbudowany. Berlin miał zostać zreorganizowany wzdłuż centralnej 5-kilometrowej alei znanej jako Prachtallee (Aleja Wspaniałości). Biegłaby ona z południa, krzyżując się z osią Wschód-Zachód nieopodal Bramy Brandenburskiej, podążając kursem dawnej Siegesallee przez dzielnicę Tiergarten i prowadząc do zachodniego obszaru od lotniska Tempelhof. Ta nowa oś Północ-Południe miała służyć paradom wojskowym i byłaby zamknięta dla ruchu samochodowego. Pojazdy zamiast tego miałyby jeździć autostradą bezpośrednio pod aleją. Istniejące do dziś fragmenty tunelu autostradowego figurują w rejestrze zabytków. Żadne prace nie rozpoczęły się na powierzchni, chociaż Speer przeniósł Siegesallee do innej części Tiergarten w 1938, przygotowując miejsce pod budowę alei.

Plan był także nazwą dla budynków dwóch nowych wielkich stacji kolejowych. Nowe stacje miały być zbudowane przy okrężnej linii kolejowej miejskiej (S-Bahn-Ring) z Nordbahnhof w Weddingu i większym Südbahnhof na Schönebergu na południowym końcu alei, w miejscu gdzie dziś znajduje się dworzec Berlin Südkreuz.

Wielki Plac i Wielka Hala

Monumentalny Łuk Triumfalny

Na północnym końcu alei po stronie Königsplatz (obecnie Plac Republiki) miał powstać wielki otwarty dla wszystkich plac znany jako Großer Platz, którego powierzchnia miała wynieść około 350 tys. metrów kwadratowych. Plac miał być otoczony przez największe budynki z pałacem Führera po stronie zachodniej w miejscu po byłej Operze Krolla, budynkiem Reichstagu z 1894 po stronie wschodniej oraz siedzibami trzeciej Kancelarii Rzeszy i najwyższego dowództwa niemieckiej armii po stronie południowej (z tej samej strony z której miało być wejście od Alei Wspaniałości). Północną stronę placu miała obejmować rzeka Sprewa.

Speer planował wybudowanie budynku, który byłby chlubą Berlina. Według planów miała to być Wielka Hala zaprojektowana przez samego Hitlera. Gdyby została wybudowana, byłaby największym budynkiem o charakterze zamkniętym na świecie. Budynek miał osiągnąć 200 metrów wysokości, 250 metrów obwodu kopuły, pomieścić 180 tysięcy ludzi. Mimo wybuchu wojny pozyskano teren pod budowę i wykonano plany inżynieryjne.

Łuk Triumfalny

Na południowej alei miał stanąć Łuk Triumfalny wzorowany na paryskim łuku, lecz dużo większy – miał osiągnąć 100 metrów wysokości.

Schwerbelastungskörper

Schwerbelastungskörper

Wątpliwości co do stawiania tak monumentalnych rozmiarów budowli zostały spowodowane położeniem Berlina, który stał na gruntach o charakterze bagnistym. Obawiano się, że tak wielkie budynki będą zapadać się pod własnym ciężarem. W związku z tym zbudowano Schwerbelastungskörper, był to masywny betonowy blok, poprzez który planowano sprawdzić szybkość osiadania przyszłych budynków. Założono, że górną granicą osiadania będzie 6 cm, lecz w ciągu trzech lat budowla osiadła o 18 cm. Pomimo tego Hitler nakazał kontynuowanie prac. Schwerbelastungskörper powstał w miejscu, w którym miał stanąć Łuk Triumfalny i istnieje do dziś.

Wystawa

Zdaniem Alberta Speera, po rozpoczęciu Planu Barbarossa w czerwcu 1941 roku, Hitler spodziewał się całkowitego zwycięstwa w wojnie w 1945 roku. Następnie po

Wnętrze

Reichstag (Serce Rzeszy)

Posłowie (1938)

Parlament III Rzeszy

Krolloper (pol. „Opera Krolla”) – budynek, niegdyś znajdujący się w Berlinie, w dzielnicy Tiergarten, na obszarze noszącym później nazwę Platz der Republik (pol. „Plac Republiki”). Powstał w stylu renesansu biedermeierowskiego w latach 1843–1844 z inicjatywy pruskiego króla Fryderyka Wilhelma IV i przedsiębiorcy Josepha Krolla jako lokal gastronomiczno-rozrywkowy. Joseph Kroll prowadził ten lokal do swojej śmierci w 1848 roku, zaś po nim interes przejęła jego córka Auguste, która przekształciła lokal w prywatną instytucję teatralną. W 1894 roku budynek nabył właściciel browaru Julius Bötzow, który rok później wydzierżawił obiekt państwowej instytucji teatralnej. W 1896 roku gmach przeszedł na własność skarbu państwa, po czym do 1931 roku służył jako miejsce wystawiania różnych utworów scenicznych, m.in. oper. W okresie od marca 1933 roku do kwietnia 1942 roku w budynku odbywały się posiedzenia niemieckiego parlamentu (Reichstagu), co było następstwem pożaru, jaki strawił siedzibę tego organu w lutym 1933 roku. W 1943 i 1945 roku obiekt uległ zniszczeniu w wyniku działań związanych z II wojną światową, a następnie w 1951 i 1957 roku został rozebrany.

mapa administracyjna 3 rzeszy w 1944

Polityka Gospodarcza

Po przejęciu władzy w 1933 roku kierownictwo NSDAP zadecydowało o zasadniczej zmianie dotychczasowego modelu gospodarczego, opartego na rozwiązaniach wolnorynkowych. Zachowano prywatną własność przedsiębiorstw, jednak procesy regulacji zostały upaństwowione. Aparat partyjno-państwowy przejął nadzór nad rozdziałem surowców, ustalaniem cen, płacami, strukturą produkcji, handlem zagranicznym oraz kredytami. W 1936 roku utworzono Urząd do spraw Planu Czteroletniego, na czele którego stanął Hermann Göring. Do naczelnych zadań planu czteroletniego należało przygotowanie Niemiec do prowadzenia wojny oraz zlikwidowanie bezrobocia poprzez rozbudowę programu zbrojeń, inwestycje w infrastrukturę i rozrost formacji paramilitarnych. Ważne miejsce zajął program robót publicznych, zakładający między innymi budowę sieci autostrad. Jednocześnie ministerstwo gospodarki w porozumieniu z Reichsbankiem wprowadziło plan ograniczenia importu, subsydiowania eksportu oraz przejęcia kontroli nad systemem bankowym. W 1934 roku, w miejsce rozwiązanych przez rząd związków zawodowych, utworzono obligatoryjny dla pracowników i pracodawców Niemiecki Front Pracy. Kolejnym sektorem objętym specjalnymi regulacjami było rolnictwo, nad którym nadzór przejął Kartel Żywnościowy Rzeszy podległy ministrowi do spraw żywności i rolnictwa. Ważnym elementem nowego systemu gospodarczego stały się też obozy koncentracyjne i obozy pracy, które dostarczały darmowej pracy więźniów.

Narkotyki w III Rzeszy

W 1944 roku Naziści stworzyli Serum D-9 (Połączenie Amfetaminy, Kokainy i Leków przeciwbólowych)

Życie w III Rzeszy

Waluta - Reichsmark

100 marek

Moneta 1 marka

W roku 1932 NSDAP odniosła sukces w wyborach parlamentarnych i stała się największą partią Reichstagu. W tym samym roku Hitler przegrał wprawdzie w drugiej turze wybory prezydenckie z Paulem von Hindenburgiem, jednak wkrótce, 30 stycznia 1933, mianowany został przez niego na kanclerza Niemiec . Po śmierci Hindenburga 2 sierpnia 1934 roku Hitler , zastraszając przeciwników politycznych i opozycję, doprowadził do uchwalenia przez Reichstag ustawy, która przekazała mu pełnię władzy. W wyniku ogólnokrajowego referendum, przeprowadzonego 19 sierpnia 1934 roku, Hitler nazwany został Führerem (wodzem) Niemiec . Cała władza scentralizowana została w osobie Hitlera, a jego słowa miały wyższość nad wszelkim prawem. Rząd nie był skoordynowanym, współpracującym organem władzy, lecz zbiorem różnych frakcji, walczących o władzę i uznanie Hitlera. Podczas wielkiego kryzysu nazistom udało się przywrócić stabilność gospodarczą i położyć kres masowemu bezrobociu dzięki dużym wydatkom wojskowym i gospodarce mieszanej. Na szeroką skalę prowadzono prace publiczne, m.in. budowę Reichsautobahnen (autostrad). Ustabilizowanie gospodarcze państwa zwiększyło popularność reżimu.

Rasizm, szczególnie antysemityzm, był główną cechą reżimu niemieckiego. Lud germański (rasa nordycka) był uważany przez nazistów za najczystszą gałąź rasy aryjskiej, przez co traktowano go jako rasę panów. Miliony Żydów i innych narodowości uznanych przez państwo za niepożądane, zostało zamordowanych w czasie Holocaustu. Każdy sprzeciw wobec rządów Hitlera bezwzględnie tłumiono. Członków liberalnej , socjalistycznej i komunistycznej opozycji zabijano, więziono lub skazywano na wygnanie. Gnębiono także kościoły chrześcijańskie, a wielu ich przywódców więziono. Edukacja skupiała się na biologii rasowej, polityce demograficznej i wykształcaniu sprawności fizycznej koniecznej do późniejszej służby wojskowej. Ograniczano możliwości edukacji i kariery kobiet. Organizacją rekreacji i turystyki zajmowała się specjalna organizacja, Kraft durch Freude („siła przez radość”). W 1936 roku w III Rzeszy zorganizowano Letnie Igrzyska Olimpijskie. W III Rzeszy istniał urząd ministra propagandy, który sprawował Joseph Goebbels . Wykorzystywał on filmy, masowe wiece i hipnotyzujące oratorstwo Hitlera do kontrolowania opinii publicznej. Rząd sprawował kontrolę nad kulturą i sztuką, promowano określone formy artystyczne i zakazywano lub zniechęcano do rozwijania innych.

Sudety pod niemiecką aneksją

Na początku lat 30. III Rzesza zaczęła składać coraz bardziej agresywne żądania terytorialne, grożąc wojną w wypadku ich niespełnienia. W 1938 i 1939 roku Rzesza zajęła terytoria Austrii i Czechosłowacji . W sierpniu 1939 roku Hitler podpisał pakt z Józefem Stalinem , w wyniku postanowień którego we wrześniu tego samego roku zaatakowano Polskę , rozpoczynając w Europie II wojnę światową. Wspólnie z Włochami i mniejszymi państwami Osi, Niemcy podbiły znaczną część Europy i zagroziły Wielkiej Brytanii . Kontrolę nad podbitymi obszarami przejęły Reichskommissariaty, a w pozostałej w Polsce infrastrukturze powstała niemiecka administracja. Żydzi i inne narody postrzegane przez Niemców jako niepożądane zostały uwięzione, zamordowane w obozach koncentracyjnych i obozach zagłady lub rozstrzelane.

Lebensraum

Niemieckie określenie wyrażające przekonanie, że Niemcy są przeludnione i Niemcom brakuje niezbędnej do życia przestrzeni, co jakoby usprawiedliwiać miało terytorialną ekspansję.

Doktryna ta zawierała koncepcje rasistowskie, nacjonalistyczne i szowinistyczne.

Okupacja III Rzeszy

III Rzesza w 1942

• Polska - IX 1939 – II 1945
• Dania i Norwegia - IV 1940 – V 1945,
• Francja - V 1940 – VIII 1944,
• Luksemburg - V 1940 – IX 1944,
• Belgia - V 1940 – IX 1944,
• Niderlandy - V 1940 – V 1945,
• Grecja - IV 1941 – X 1944,
• Jugosławia - IV 1941 – IV 1945,
• Włochy - IX 1943 – V 1945,
• zachodnie tereny ZSRR - VI 1941 – I 1944.

Niemcy

Państwa zależne/marionetkowe

• Protektorat Czech i Moraw - III 1939 – V 1945,
• Plik:Cball-Slovakia-old.png Pierwsza Republika Słowacka - III 1939 – V 1945,
• Francja Vichy - 22 VI 1940 – VIII 1944,
• Niezależne Państwo Chorwackie - IV 1941 – V 1945,
• Plik:Cball-SerbiaNedic.png Serbia Nedicia - IV 1941 – V 1944.
• Plik:Cball-ItalianSocialRepublic.png Włoska Republika Socjalna - IX 1943 – X 1945.

Państwa Osi

Państwa osi zaznaczone na czarno

• Niemcy
• Włochy
• Japonia
• Rumunia
• Węgry
• Bułgaria
• Francja Vichy
• Chorwacja
• Tajlandia
• Finlandia
• Plik:Cball-Slovakia-old.png Słowacja

Plan Przebiegu

Pakt Ribentrop-Mołotow

Bezpośrednio przed wybuchem II wojny światowej, 23 sierpnia 1939 III Rzesza podpisała ze Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich pakt Ribbentrop-Mołotow – pakt o nieagresji, faktycznie zaś – zgodnie z tajnym protokołem dodatkowym stanowiącym załącznik do oficjalnego dokumentu umowy i faktyczną treść paktu – stanowiący rozbiór terytoriów lub rozporządzenie niepodległością suwerennych państw: Polski , Litwy , Łotwy , Estonii , Finlandii i Rumunii przez ZSRR i III Rzeszę

II Wojna Światowa

Luftwaffe

Wehrmacht

1 września 1939 III Rzesza rozpoczęła II wojnę światową atakiem na Polskę .

Na terenach okupowanych żołnierze III Rzeszy (szczególnie SS , SD, Gestapo – uznanych później za organizacje przestępcze) na rozkaz najwyższych dowódców dokonywali zbrodni ludobójstwa, głównie na ludności żydowskiej , ale także Cyganach , Słowianach , członkach ruchu oporu i innych.

Po samobójczej śmierci Hitlera ,funkcję kanclerza przejął Joseph Goebbels a Karl Dönitz – prezydenta Rzeszy. Po samobójczej śmierci Goebbelsa prezydent III Rzeszy Karl Dönitz desygnował na jego miejsce Schwerina von Krosigka, jednak ten odmówił przyjęcia stanowiska. 7 maja 1945 Rzesza skapitulowała (dzień później na życzenie Stalina powtórzono gest podpisania aktu kapitulacji, zaznaczając, że dotyczy całych Niemiec). Dönitz wydał swoim przedstawicielom pełnomocnictwa do podpisania bezwarunkowej kapitulacji Wehrmachtu przed aliantami w Reims, a 8 maja ponownie w Berlinie. Po kapitulacji Brytyjczycy utworzyli wokół Flensburga strefę nieokupowaną, nosząc się z zamiarem powierzenia Dönitzowi i jego rządowi tymczasowej administracji Niemiec. Jednak 23 maja pod naciskiem Rosjan i Amerykanów zdecydowali się, acz niechętnie, na aresztowanie prezydenta i rządu. Dönitz wydał przy tej okazji pisemne oświadczenie, że nie rezygnuje ze swojego stanowiska jako głowy państwa i że powołany przez niego rząd pozostaje prawnie u władzy. Za formalny koniec jego (z punktu widzenia niemieckiego prawa i tak niebyłej) prezydentury można uznać przejęcie 5 czerwca 1945 władzy najwyższej nad Niemcami przez głównodowodzących wojsk alianckich – Sojuszniczą Radę Kontroli Niemiec .

Okupacja Niemiec (1945-1949)

Okupacja Austrii (1945-1955)

Okupacja Berlina

Okupacja Wiednia

Charakterystyka

Narodowy socjalizm w swojej głównej (niemieckiej) odmianie charakteryzuje się skrajnym antysemityzmem, totalitaryzmem, rasizmem oraz skrajnym antykomunizmem.

Sprzeciwia się dominacji żydów na świecie i w Europie. Adolf Hitler, uznawał żydów za największe zło na świecie. Hitler pojmował wręcz histerycznie antysemityzm. Ponadto narodowy socjalizm sprzeciwia się także osobom LGBT oraz za pomocą eugeniki chce wyeliminować osoby chore psychiczne i fizycznie z narodu .

Nazizm pochodzi z Niemiec , więc często Niemcy są nazywani nazistami (błędnie)

Homofobia

Przedstawiciele LGBTQ+ byli uznawani za podludzi

Oficjalną podstawą prawną represji wobec osób homoseksualnych był paragraf 175, wprowadzony do niemieckiego kodeksu karnego w roku 1871, a zatem na długo przed dojściem do władzy nazistów. Niemniej, stosowane przez nich represje wykraczały daleko poza sankcje przewidziane w kodeksie i nosiły znamiona masowej zagłady osób homoseksualnych narodowości niemieckiej, stanowiących „zagrożenie dla rozwoju rasy”.

Różowy Trójkąt był oznaczany dla homoseksualnych mężczyzn

W 1928 roku, według szacunków specjalnej jednostki Gestapo, w Niemczech żyło ok. 1,2 mln osób homoseksualnych. Na podstawie skali Kinseya, która zakłada, że odsetek osób homoseksualnych obojga płci w społeczeństwie waha się między czterema a pięcioma, można zaś obliczyć, że w Niemczech w 1934 roku żyło minimum dwa miliony osób homoseksualnych. Naziści uznawali osoby homoseksualne za stanowiące zagrożenie dla prawidłowego rozwoju „rasy aryjskiej”. W założeniach nacjonalistycznego pojmowania państwa niemieckiego osoby homoseksualne, podobnie jak Żydzi i osoby chore psychicznie, stanowiły realne niebezpieczeństwo dla „prawej” (heteronormatywnej) większości narodu. 28 lutego 1933 wydano rozporządzenie Hindenburga O ochronie narodu i państwa, które zniosło nienaruszanie wolności osobistej i dało podstawę do wprowadzenia aresztu prewencyjnego (tzw. Schutzhaftu). W praktyce przepis ten oznaczał, że podejrzanego można było więzić w zasadzie w nieskończoność i to bez wyroku sądowego. Wielu homoseksualnych mężczyzn było zatrzymywanych w areszcie prewencyjnym, skąd później wysyłano ich do obozów koncentracyjnych.

Porajmos

Brązowy Trójkąt był do odznaczania więźniów romskiego pochodzenia

Odwrotnie niż w przypadku Żydów i innych narodów, nie jest znana nawet przybliżona liczba ofiar eksterminacji Cyganów. Przyczyną był fakt, że większość z nich nie miała obywatelstwa, dokumentów, meldunku itp. Ogólną liczbę zabitych szacuje się na 500–600 tys.

Romowie

Od początku powstania III Rzeszy niemieccy Cyganie byli poddawani przymusowej sterylizacji i innym represjom.

14 listopada 1935 zakres ustaw norymberskich rozszerzono, zakazując małżeństw między Niemcami i Cyganami . 7 marca 1936 Cyganów pozbawiono czynnego i biernego prawa wyborczego.

W 1936 problemem Cyganów (Zigeunerfrage) zajmował się „Zespół Badawczy ds. Higieny Rasowej i Biologii Ludnościowej” (Rassenhygienische und Bevölkerungsbiologische Forschungsstelle), Department L3 w Departamencie Zdrowia Rzeszy, kierowany przez dr Roberta Rittera i Evę Justin. Doszli oni do wniosku, że większość Cyganów Roma stanowi „niebezpieczeństwo dla rasy” i powinni być „wyeliminowani”.

Podobnie jak w przypadku Żydów, o tym, kto jest Cyganem , decydowało jego pochodzenie „rasowe” (nawet bardzo odległe), a nie inne względy, np. kulturowe. Znane są przypadki osób, takich jak 8-letniej Else Baker z Hamburga, zabranej do Auschwitz-Birkenau od niemieckiej rodziny pod pretekstem, że jej babka była Cyganką . Pierwsi Cyganie zostali wywiezieni z terenu Niemiec do nowo utworzonych gett na terenie okupowanej Polski – około 5 tys. osób trafiło do getta w Łodzi i były to jedne z pierwszych ofiar zagazowanych w ruchomych (umieszczonych na ciężarówkach) komorach gazowych w obozie zagłady Kulmhof w Chełmnie nad Nerem w styczniu 1942.

Holokaust i Żydzi

Partia narodowo-socjalistyczna i jej przywódca Adolf Hitler po dojściu do władzy w 1933 rozpoczęli realizację programu rasistowskiego i antysemickiego , przewidującego izolację ludności żydowskiej i stopniowe pozbawienie jej wszelkich praw obywatelskich oraz cywilnych. Wspierano także emigrację Żydów z Niemiec. W wyniku tych działań do lata 1938 z III Rzeszy uciekło 150 tys. Żydów , którzy skierowali się do Wielkiej Brytanii (52 tys. osób), Francji (30 tys.), Polski (25 tys.), Belgii (12 tys.), Szwajcarii (10 tys.) i krajów skandynawskich (5 tys.).

Po dojściu do władzy nazistów, w kwietniu 1933 roku wprowadzono podział na Aryjczyków i nie-Aryjczyków, przez których rozumiano osoby posiadające co najmniej jednego żydowskiego dziadka. Ci ostatni mieli zostać zwolnieni ze stanowisk administracyjnych i rządowych. Główną podstawą prawną dyskryminujących posunięć były ustawy norymberskie z 1935 roku. Niemcy rozwinęli także uzasadniającą te kroki wielką akcję propagandową, oskarżając Żydów o pasożydostwo pasożytnictwo, wyzysk, demoralizowanie i niszczenie narodów, wśród których zamieszkują. Propaganda nagłaśniała także rzekomą organizację międzynarodowego spisku, obejmującego żydowskich bankierów i przemysłowców, a także polityków pochodzenia żydowskiego i znajdujących się pod wpływem Żydów. Spisek ten miał mieć charakter międzynarodowy; obejmował rzekomo liberałów, socjaldemokratów i komunistów, a także masonów i inne organizacje społeczno-polityczne przeciwstawiające się ideom nazizmu.

Oznakowania w KL Auschwitz-Birkenau

• Czerwony trójkąt: więźniowie polityczni: liberałowie , komuniści , socjaliści , socjaldemokraci , związkowcy , masoni , anarchiści , duchowni
• Zielony trójkąt: zawodowi przestępcy kryminalni – przeważnie osadzeni w obozach Niemcy
• Czarny trójkąt: tak zwani więźniowie „aspołeczni” – było to pojęcie mało precyzyjne, oznaczano tak m.in. prostytutki, kobiety, które dokonały aborcji, lesbijki, osoby chore psychicznie, narkomanów, alkoholików, pacyfistów, żebraków, bezdomnych, a początkowo także Cyganów (Romów i Sinti), którzy później otrzymywali oznaczenie Brązowym trójkątem
• Fioletowy trójkąt : Świadkowie Jehowy
• Różowy trójkąt: homoseksualni mężczyźni , wyłącznie Niemcy i Austriacy
• Żółty trójkąt: Żydzi (nosili oni dodatkowy trójkąt , co tworzyło kształt sześcioramiennej gwiazdy Dawida)
• Literowe oznaczenie narodowości więźnia na trójkącie: (oprócz Żydów i Niemców), na przykład P, czyli Pole – Polak ; inne oznaczenia narodowości: B (niem. Belgier) – Belg ; F (Franzosen) – Francuz ; I (Italiener) – Włoch ; N (Niederländer) – Holender ; S (Spanier) – Hiszpan ; T (Tschechen) – Czech ; U (Ungarn) – Węgier
• litera E zamiast trójkąta: tzw. więźniowie wychowawczy (Erziehungshäftlinge), kierowani do wychowawczych obozów pracy (Arbeitserziehungslager), a faktycznie do najcięższych prac towarzyszących głodowym racjom żywnościowym, po upływie 56 dni mieli być zwalniani, jednak część umierała przed upływem tego czasu
• Pasy na zachowanych mundurach oraz literowy i litery SU (skrót od Sowietunion): jeńcy sowieccy
• Kółko czarnego/czerwonego płótna na bluzie pasiaka: dodatkowe oznaczenie więźnia skierowanego do karnej kompanii
• Kółko czerwonego płótna na bluzie pasiaka i litery IL (skrót od Im Lager, "w obozie"): dodatkowe oznaczenie więźnia niebezpiecznego i podejrzanego o organizowanie ucieczki, więzień taki nie mógł być w komandzie wychodzącym do pracy poza obóz

Dodatkowym oznaczeniem więźniów „specjalnych” była brązowa opaska na ramieniu.

Tatuowanie więźniów wprowadzono w obozie Auschwitz-Birkenau w 1942 r., po raz pierwszy stosując go wobec grupy 10 000 jeńców sowieckich, którym wytatuowano numery ewidencyjne na piersiach (zamiast wydania im jenieckiego „nieśmiertelnika”). Wkrótce system tatuowania numerów ewidencyjnych wprowadzono w odniesieniu do pozostałych więźniów. Tatuaże z numerami nanoszono u osób dorosłych na wewnętrznej stronie przedramienia, natomiast u dzieci, zarówno narodzonych w obozie, jak i przybyłych z matkami – na udzie.

Rasa Aryjska (Arierrasse)

termin przejęty i używany przez nazistów niemieckich w jego fałszywej koncepcji ras związanej z ludami mówiącymi językami indoirańskimi z rozszerzeniem na ludy posługujące się językami indoeuropejskimi. Od 1845 rasa aryjska została zdefiniowana jako pozytywna antyteza narodu żydowskiego, natomiast treść terminu naginano stosownie do potrzeb polityki rasistowskiej w okresie III Rzeszy.

Adolf Hitler i ideolodzy narodowego socjalizmu propagowali tę koncepcję od samego początku istnienia NSDAP w latach 20. XX w. Dopuścili się manipulacji i radykalizacji bezpodstawnego przekonania o istnieniu „rasy aryjskiej” i jej wyższości nad innymi rasami, tak aby pasowało ono do ich ideologii i polityki. Naziści uzasadniali tym przekonaniem pogląd, że Niemcy stanowią „rasę panów”. Ponadto określili mianem „nie-Aryjczyków” przede wszystkim Żydów , których uznali za główne rasowe zagrożenie dla niemieckiego społeczeństwa. Termin ten odnosił się również do Romów i Sinti, a także ludzi czarnoskórych.

Cechy Aryjskie:

• Wyprostowana Sylwetka
• Duże jasne oczy (błękitne lub szare)
• Blond włosy
• Wysoki wzrost
• Jasna skóra
• Wąskie wargi
• Heteroseksualizm
• Sprawność Fizyczna i Umysłowa

Aryjczycy i Nadludzie:

• Niemcy
• Biali ludzie
• Inne narody Germańskie

Honorowi Aryjczycy:

• Japończycy
• Chińczycy (przed Atakiem na Pearl Harbour)
• Turcy
• Inne ludy Uralsko-Ałtajskie
• Górale
• Podludzie którzy podporządkują się Nazizmowi

Nie-Aryjczycy i Podludzie:

• Żydzi
• Romowie (Cyganie)
• Słowianie (Polacy,Serbowie,Ukraińcy i pózniej Rosjanie)
• Niepełnosprawni
• Czarnoskórzy
• Mulaci
• Homoseksualiśći
• Polityczni Dysydenci
• Jency Wojenni
• Arabowie (byli uważani za Pół-Małpy)
• Ludzie z Dalekiego Wschodu (byli uważani za Pół-Małpy)

Rasa Aryjska Była Przeciwieństwem stereotypowego,karykaturalnego wyglądu Żyda czyli:

• odstające uszy
• garbaty nos
• przygarbiona sylwetka
• małe oczy
• obwisłe powieki

te cechy określano mianem "Złego Wyglądu"

Niepełnosprawni w III Rzeszy

Przymusowa sterylizacja

Działania mające na celu usunięcie osób fizycznie i umysłowo niepełnosprawnych zostały podjęte jako jedne z pierwszych zaraz po objęciu rządów przez nazistów w Niemczech . W dążeniu do stworzenia "rasowo czystego społeczeństwa" wyeliminowanie jednostek ułomnych było kluczowym zadaniem, na realizację którego zaadaptowana została teoria Darwina.

Pierwszym etapem prześladowań wobec osób niepełnosprawnych było wprowadzenie przymusowej sterylizacji u osób, które cierpiały na choroby uznane przez nazistów za dziedziczne. Specjalna ustawa wprowadzająca przymus sterylizacji przyjęta została w lipcu 1933 r., a zatem kilka miesięcy po objęciu przez Hitlera stanowiska kanclerza. Wśród chorób dziedzicznych "usprawiedliwiających" sterylizację wymieniono: niepełnosprawność umysłową, schizofrenię, depresję maniakalną, epilepsję, chorobę Huntingtona, ślepotę, głuchotę, inne poważne deformacje. Do katalogu chorób dołączony został także alkoholizm.

Wprowadzeniu tych przepisów towarzyszyła napastliwa propaganda przedstawiająca osoby niepełnosprawne jako "idiotów" czy też "pasożytów". Szeroko promowany był pogląd, że osoby niepełnosprawne są niepotrzebnym obciążeniem dla społeczeństwa w poważnym stopniu spowalniającym jego rozwój. Motywy takie pojawiały się nawet w podręcznikach szkolnych.

Przymusowa sterylizacja rozpoczęła się w styczniu 1934 r. i objęła przede wszystkim osoby przebywające w szpitalach psychiatrycznych oraz innych instytucjach opieki . Ocenia się, że w wyniku tej akcji ok. 300-400 tys. osób zostało w Niemczech wysterylizowanych. Działania te nie spotkały się ze zdecydowanym sprzeciwem opinii publicznej.

Masowa eutanazja

W październiku 1939 r. Susler Hitler wydał dekret zezwalający lekarzom na przeprowadzanie eutanazji u pacjentów, którzy zostali uznani za nieuleczlnie chorych. W rzeczywistości określenie "eutanazja" już wkrótce stało się eufemizmem, za którym kryły się masowe morderstwa osób niepełnosprawnych. Władze niemieckie nie wprowadziły jednak żadnego oficjalnego przepisu, który zezwalałby na przeprowadzanie "eutanazji" na szeroką skalę, jak to było w przypadku sterylizacji. Obawiano się, że takiego rozwiązania niemiecka opinia publiczna nie zaakceptuje.

Dlatego zabójstwa osób przebywających w szpitalach psychiatrycznych i przytułkach obywałaby się w tajemnicy, a akcja ta nosiła kryptonim "Program T4" - nazwa operacji była odniesieniem do adresu Kancelarii Rzeszy przy Tiergartenstrasse 4, gdzie program został stworzony.

Programem T4 objęci zostali wszyscy dorośli pacjenci publicznych i kościelnych placówek opieki. Personelowi tych placówek polecono przygotować ankiety opisujące stan zdrowia wszystkich pacjentów. Ankiety były potem oceniane przez specjalne komisje lekarskie, które na podstawie samych tylko dokumentów decydowały o życiu lub śmierci podopiecznych tych instytucji. Osoby, które uznano za "zbędne" dla społeczeństwa, przewożone były do miejsc zagłady na terenie Niemiec i Austrii. Były to przekształcone szpitale psychiatryczne, zamki oraz byłe więzienia. Znajdowały się one w Hartheim, Sonnesstein, Grafeneck, Bernburgu, Hadamarze oraz Brandenburgu.

W miejscach tych stworzony został system masowego mordowania, który później wykorzystany został w obozach koncentracyjnych tworzonych na terenach okupowanych.

Już w 1940 r. w ośrodkach tych funkcjonowały komory gazowe, które zbudowane były na kształt pryszniców, a ciała pomordowanych spalane były masowo w krematoriach.

Aby masowe morderstwa nie wyszły na jaw, przygotowywane były fałszywe akty zgonów. Przygotowywano też fałszywe urny z prochami na wypadek gdyby zażądała ich rodzina pacjenta, do której przesyłano list z kondolencjami.

Władzom nie udało się jednak długo utrzymać swoich działań w sekrecie - informacje o tym, co dzieje się za murami ośrodków, wynoszone były przez część personelu, wychodziły na jaw fałszerstwa aktów zgonów. W rezultacie, wobec protestów publicznych, 24 sierpnia 1941 r. Hitler nakazał wstrzymanie realizacji Programu T4.

Część komór gazowych została zdemontowana i wysłana do Polski, gdzie zostały wykorzystane w tworzonych tam przez Niemców obozach koncentracyjnych. Do Treblinki, Bełżca oraz Sobiboru wysłany został także personel ośrodków.

Pomimo oficjalnej informacji o wstrzymaniu masowych morderstw, eliminacja osób chorych i niepełnosprawnych była kontynuowana. Do obozów koncentracyjnych wysyłano psychiatrów z Programu T4, których zadaniem było wyszukanie więźniów zbyt chorych, aby mogli oni pracować. Osoby takie wysyłane były do dwóch ośrodków w Hartheim i Bernburgu, gdzie odbywały się morderstwa - tam komory gazowe nie zostały zdemontowane.

Na terenach okupowanej Polski i ZSRR pacjenci szpitali psychiatrycznych byli mordowani przez oddziały SS , a osoby chore i niepełnosprawne , które trafiały do obozów koncentracyjnych, kierowane były do komór gazowych.

Ocenia się, że w wyniku Programu T4 i innych mu podobnych w latach 1939-1945 niemieccy naziści zamordowali ok. 200-250 tys. osób psychicznie i fizycznie niepełnosprawnych.

Religia

Naziści , mimo deklarowanej antyreligijności, nie doprowadzili do pełnego zerwania stosunków z Kościołem Katolickim.

Co więcej, już w marcu 1933 roku rozpoczęto rokowania między III Rzeszą a Stolicą Apostolską dotyczące zawarcia konkordatu. Dokument został sygnowany w lipcu, co stawiało pod znakiem zapytania wcześniejsze ostrzeżenia niemieckich biskupów, którzy jeszcze w 1931 roku pisali: „Zabrania się katolikom uznawania i wyrażania tych poglądów [nazistowskich] tak słowem, jak i czynem”. Publicyści watykańskiego „L’Osservatore Romano” obrali ten sam kurs, twierdząc, że członkostwa w NSDAP „nie da się pogodzić z katolickim sumieniem”. W 1932 roku katolikom popierającym reżim grożono zakazem przystępowania do sakramentów, a nawet ekskomuniką. Nazistowski rasizm stał bowiem w sprzeczności z katolickim uniwersalizmem, choć w latach trzydziestych Watykan wielokrotnie zajmował stanowisko przeciwne interesom ludności żydowskiej . Katolicka nauka głosiła dogmat równości, wspólnoty Dzieci Bożych, na którą składali się wszyscy ochrzczeni. Nie było tam miejsca na mit aryjskiej rasy panów. Chrześcijański indywidualizm przeciwstawiono ideom zbiorowej duszy rasy i narodu oraz wspólnej krwi, która miała łączyć ludy germańskie. W efekcie naziści zakwestionowali antyczną i średniowieczną myśl filozoficzną, na których w znacznej mierze opierały się nauki Kościoła. Przekreślono tym samym znaczną część dorobku cywilizacyjnego Europy, proponując w zamian ideę totalitaryzmu – zarówno w płaszczyźnie budowy państwa, jak i zbiorowości społecznej rozpatrywanej wyłącznie w kategoriach grupy. Jednym z podstawowych elementów dzielących obie grupy była idea miłości i współczucia charakterystyczna dla społecznej nauki Kościoła. A. Hitler otwarcie przeciwstawiał się tak pojętemu miłosierdziu: „Nie wolno żywić współczucia wobec ludzi, których los przeznaczył na zgubę”. Wyśmiewał także katolickie dogmaty, w tym wiarę w przeistoczenie. Kolejni twórcy nazistowskiej ideologii wtórowali Führerowi . A. Rosenberg nazywał „ubiór katolickiego księdza ubiorem śmiertelnego wroga”, a Martin Bormann zapowiadał wyniszczenie wspólnot religijnych.

Stanowisko Kościoła Katolickiego było pochodną silnie antykomunistycznej wymowy polityki prowadzonej przez Watykan w latach trzydziestych XX wieku. Sekretarz Ojca Świętego Eugenio Pacelli (późniejszy papież Pius XII) opisał postawę swojego poprzednika słowami: „Hitler jest pierwszym (i jedynym) dotychczas mężem stanu, który otwarcie wystąpił przeciwko komunizmowi. Dotychczas tylko i wyłącznie papież zdobył się na to”. Porównanie nazistowskiego dyktatora do przywódcy Kościoła Katolickiego , zwłaszcza z perspektywy czasu, może bulwersować. Nie da się jednak ukryć, że Stolica Apostolska popełniła liczne błędy, decydując się na stosowanie dyplomatycznych formuł i brak wyraźnego potępienia zbrodni reżimu III Rzeszy , co zyskuje szczególnie znaczenie w kontekście Holocaustu. Stawia to w złym świetle papieża Piusa XII, który od 1942 roku był regularnie informowany o masowych deportacjach ludności żydowskiej z terenów bądź to okupowanych, bądź to podporządkowanych III Rzeszy . W październiku tego samego roku papież został powiadomiony o eksterminacji Żydów w obozach masowej zagłady. Stolica Apostolska angażowała się w próby niesienia pomocy humanitarnej, w tym transferu prześladowanych poza obszar Europy. Nigdy w okresie II wojny światowej nie doszło jednak do zdecydowanego, publicznego potępienia zbrodni. Współcześni historycy tłumaczą to chęcią ustrzeżenia niemieckich katolików od podobnych prześladowań i brakiem realnej możliwości działania.

Warto podkreślić, iż jednym z elementów tymczasowego sojuszu między Kościołem Katolickim a nazistami była Niemiecka Partia Centrum, która wbrew swojemu chadeckiemu rodowodowi w 1933 roku głosowała za uznaniem specjalnych pełnomocnictw dla A. Hitlera . W efekcie w tym samym roku została rozwiązana na mocy decyzji przywódcy NSDAP . W wielu wypadkach, co zresztą opisywano chociażby na przykładzie austriackiego kardynała gloryfikującego zasługi Führera , Kościół Katolicki starał się wypracować porozumienie, a nawet otwarcie kolaborował z nazistami . Na przeciwległym biegunie znaleźli się hierarchowie, którzy organizowali katolicki ruch oporu. Protestanci byli mniej powściągliwi w poglądach politycznych i na początku lat trzydziestych masowo wsparli ruch nazistowski . A. Hitler starał się przeprowadzić reformę kościołów ewangelickich, dokonując ich połączenia i próby centralizacji władzy. Ostatecznie jednak zrażeni coraz większą ingerencją w dogmaty wiary i strukturę kościoła protestanci zaczęli odwracać się NSDAP .

Pozytywne Chrześcijaństwo (Positives Christentum)

Oparty na terminologii chrześcijańskiej system wierzeń, propagowany przez nazistów.

Zwolennicy pozytywnego chrześcijaństwa twierdzili, że tradycyjne chrześcijaństwo kładzie nacisk bardziej na pasywność Jezusa Chrystusa aniżeli jego aktywność, oraz że Kościół kładzie zbyt duży nacisk na jego ukrzyżowanie i zmartwychwstanie. Przedstawiali oni Chrystusa jako aktywnego kaznodzieję, organizatora oraz bojownika antyżydowskiego oraz uznawali, że należy w całości odrzucić przepełniony myślą żydowską Stary Testament. W pozytywnym chrześcijaństwie podkreślano „nordycki typ” Jezusa.

Niemiecki Ruch Wiary (Gottgläubigkeit)

Okultystyczny ruch religijny w III Rzeszy.

Niemiecki Ruch Wiary narodził się na początku lat 30. XX wieku w grupie skupionej wokół Jakoba Wilhelma Hauera. Postulował on likwidację chrześcijaństwa w III Rzeszy i zastąpienie go nową, "aryjską" religią. W postulatach i formach działania zwolennicy ruchu byli o wiele bardziej radykalni niż zwolennicy oficjalnie promowanego pozytywnego chrześcijaństwa.

Początkowo ruch, pomimo tolerowania go przez władze nazistowskie, nie spotykał się z ich poparciem. Wpływ na to miał Rudolf Hess, który sprzeciwiał się nowemu ruchowi religijnemu. Pomimo to w 1936 Niemiecki Ruch Wiary zaliczony został do tolerowanych ruchów religijnych w Rzeszy.

Doktryna religijna ruchu była bardzo niejasna i mało sprecyzowana. W dużej mierze stanowiła mieszankę elementów hinduizmu i odwołań do przedchrześcijańskich wierzeń Germanów. Miała stanowić religijny aspekt volkizmu. Zwolennicy ruchu urządzali obrzędy, na które składały się pogańskie obrzędy w historycznych strojach, kazania, ideologiczne pieśni oraz muzyka poważna (zwłaszcza Wagnera). Symbolem ruchu było słońce, zaś jego zwolennicy określali się jako "wierzący w Boga" (gottgläubig). Jednym ze sposobów propagowania wyznania neopogańskiego było czasopismo „Ostara”.

Po ucieczce Hessa do Wielkiej Brytanii ruch zyskał poparcie Heinricha Himmlera. Liczni członkowie SS jak również inni zwolennicy narodowego socjalizmu występowali z dotychczasowych związków wyznaniowych i określali swój światopogląd jako "wierzący w Boga".

Współpraca z nazistami nie oznaczała swobody religijnej na terenie III Rzeszy . W drugiej połowie lat trzydziestych naziści rozpoczęli prześladowania duchownych, przeciwstawiając dogmaty wiary nazistowskiej wizji budowania społeczeństwa. NSDAP starało się kreować wizerunek A. Hitlera jako nowego Mesjasza, co szczególnie mocno uwidaczniało się w indoktrynacji młodzieży. Wizerunki chrześcijańskiego krzyża konfrontowano ze swastyką, naczelnym symbolem nazistów. Nazwa „Święta Rzesza” miała w dużej mierze wymowę antychrześcijańską, nie odwołując się do religijnej spuścizny, lecz wewnętrznej potęgi, trwałości i rzekomo boskiego posłannictwa, które nieśli ze sobą naziści. Warto także zwrócić uwagę na częste odniesienia do Boga w licznych przemówieniach A. Hitlera . Führer wielokrotnie stylizował się na nowego kaznodzieję. Podczas jednej z audycji zwracał się do wiernych słowami: „Panie Boże, nie dozwól nam nigdy stać się chwiejnymi i tchórzliwymi, nigdy nie daj nam zapomnieć o obowiązku, któregośmy się podjęli”. Następnie radio wyemitowało dźwięk kościelnych dzwonów i wezwanie do modlitwy. Niemcy mieli się modlić o potęgę Tysiącletniej Rzeszy.

Higiena Ras (Rassenhygiene)

Nieludzkie i szokujące traktowanie ludzi przez hitlerowców (przed II wojną światową i w jej trakcie) może wynikać z eugenicznej indoktrynacji i wpajania nienawiści, jaką powinni kierować się „prawdziwi” Niemcy . Służyć temu miała przebiegła propaganda eugeniczna. Eugenika w istotny sposób ukształtowała poglądy nie tylko Hitlera i nazistowskich przywódców. Kształtowała też mentalność ludzi wykształconych, ale i tych prostszych.

Idee eugeniczne okazały się niezwykle przydatne zwłaszcza po zjednoczeniu Niemiec (1871 r.) do umocnienia i ujednolicenia społeczeństwa oraz do wyrobienia wspólnej świadomości narodowej. Odpowiadały one doskonale aspiracjom narodu niemieckiego, dążącego do dominacji w Europie, jako „spadkobiercy” Cesarstwa Rzymskiego, jako rasy wyższej, lepszej od innych narodów. Ten duch narodu niemieckiego (o którym tyle się mówiło), pełen pychy i zarozumialstwa, ukształtowany przez wieki, podsycany był zewsząd przez twórców oraz aktywistów społecznych i politycznych. Wiara w wyższość narodu niemieckiego (w szczególności nordyków) była na terenie Niemiec powszechna i nieudawana. Eugenika miała służyć do utrzymania wysokiej jakości rasy niemieckiej , a nawet ją wzmocnić przez „oczyszczanie”. Miała pomóc w przezwyciężeniu niekorzystnych nastrojów, kompleksów, marazmu, które to pojawiły się w wyniku przegranej wojny, przetaczających się rozruchów politycznych oraz kryzysu ekonomicznego. Zrodził się nawet pogląd, że przyczyn upadku społecznego morale i kryzysu nie należy upatrywać jedynie w mechanizmach gospodarczych, ale także w postępującej degeneracji rasy, w której coraz więcej jest osób dysgenicznych, niezaradnych czy aspołecznych. (Przekonanie to zresztą było też obecne w innych krajach Europy, a nawet za oceanem). Eugenika stanowiła zatem instrument konsolidacji narodu niemieckiego wokół nowych idei, dawała realną nadzieję na jego odnowę.

Nie pozostawiał złudzeń, że małżeństwo nie jest celem samym w sobie, lecz musi służyć większości, to jest służyć liczebnemu wzrostowi (zdrowej) rasy i podtrzymywaniu gatunku ludzkiego. Taki jest wyłącznie jego sens i cel. Eugenika wynikała z jego głębokich przekonań i jednocześnie kształtowała jego przekonania oraz pomagała mu realizować inne koncepcje. Naziści od początku swej publicznej aktywności stosowali rasistowsko-eugeniczną retorykę.

Hitler, do którego należały ostateczne rozstrzygnięcia w kwestiach rasowych, głosił przekonanie, że nierówność ras i jednostek jest jednym z praw natury. „Cywilizowanie” np. osób czarnoskórych uważał za głupie i nieefektywne, a w dodatku wbrew naturze. Eugenika, czyli doskonalenie rasy, wpisywała się w tego typu mentalność. Miała dopełnić to, w co już większość wierzyła, likwidując ostatecznie dysgeniczne „odpadki” narodu. Ideologia nazistowska opierała się na dogmacie nierówności rasowej populacji ludzkiej, obecnej nie tylko pomiędzy ludźmi o różnym kolorze skóry, ale i w obrębie rasy białej, a także wśród członków własnego narodu. Zasadę tę można było stosować według własnego uznania, w stosunku do różnych narodów, grup czy osób. Zatem nikt właściwie nie mógł być pewien, czy kiedykolwiek nie będzie tej zasadzie podlegał.

Najsilniejsze rasy i jednostki będą zwyciężać i to one są przeznaczone do pełnienia misji dziejowej. Ale jest twardy warunek – niekrzyżowania ras, które już spowodowało „skundlenie” wartościowych ras i nadal powoduje ustawiczne obniżanie poziomu tej najlepszej z ras (tj. germańskiej). Hitler zapowiedział zwalczanie mechanizmów stwarzających szanse gorszym osobnikom w obrębie rasy i przywrócenie siły naturalnej selekcji. Oczywiście obchodziła go wyłącznie rasa nordycka, niemiecka, ponieważ, jak widać z następującego cytatu, miał dalekosiężne plany, wymagające udziału najzdolniejszych i najsilniejszych osób, które chciał w możliwie szybkim czasie wyselekcjonować. „Wszyscy przeczuwamy, że kiedyś w dalekiej przyszłości człowiek może stanąć wobec problemów, do których rozwiązania będzie powołana tylko najwyższa rasa, jako naród panów, dysponujący środkami i możliwościami całej kuli ziemskiej”.

Wkrótce po objęciu stanowiska kanclerza Trzeciej Rzeszy , gdy wydarzenia międzynarodowe i sytuacja w kraju umocniły pozycję Hitlera, zabrał się on niezwłocznie do intensywnego „porządkowania” spraw narodowych. W 1935 r. (15 września) zostały uchwalone przez Reichstag i ogłoszone w Norymberdze (na zjeździe NSDAP) ustawy rasowe, wyłączające z obywatelstwa Żydów i Romów oraz mówiące o ochronie krwi niemieckiej i niemieckiej czci, a także o barwach i fladze Niemiec. Na mocy tych ustaw Żydów pozbawiono obywatelstwa, ochrony prawnej, zakazano zawierania małżeństw mieszanych między Niemcami a Żydami , a także zatrudniania służby niemieckiej w domach żydowskich .

Hitler miał obsesję na punkcie likwidacji narodu żydowskiego . Wiele miejsca w Mein Kampf poświęcił Żydom , dobierając możliwie jak najgorsze określenia. Po uzyskaniu władzy sam najczęściej rozstrzygał kwestie rasowe, z czasem wyspecjalizowały się instytucje i osoby, zajmujące się tylko sprawą narodu żydowskiego i „ostatecznym rozwiązaniem”. Chodzi głównie o Eichmanna. Co do jego roli w zagładzie Żydów Hannah Arendt pisze: „Pod względem technicznym i organizacyjnym Eichmann nie zajmował zbyt wysokiej pozycji, jego stanowisko stało się tak istotne tylko dlatego, że kwestia żydowska – z powodów czysto ideologicznych – z każdym dniem, tygodniem i miesiącem wojny zyskiwała coraz większe znaczenie, aż w latach klęski – począwszy od roku 1943 – urosła do rozmiarów zgoła niewiarygodnych”.

Kwestia żydowska nie była nowa, ponieważ zagadnienie to znalazło się w programie NSDAP już w 1920 r. i, jak podaje Eberhard Jäckel, Hitler wielokrotnie w swych wystąpieniach wracał do tego tematu – niekiedy parafrazował treść programu partii, ale często sam radykalizował zapisy programowe.

Ustawy norymberskie nie od razu opublikowano, najpierw zostały poddane obróbce prawników. Określono tam, kto jest Volljude (pełnym Żydem) , a kto nie jest, kto Mischlingem (pół-Żydem I lub II stopnia) , a kto jest Geltungsjude (stuprocentowym Żydem)AJ WAJ. Jednakże tym ostatnim mianem określano także konwertytę, który przeszedł na judaizm, lub osobę posiadającą małżonka żydowskiego i wychowującą w tej tradycji dzieci, czyli osobę uznaną – według ustawy – za Żyda. Ustawa była nowelizowana, dokładano do niej nowe rozporządzenia, zatem to, kogo i w jakim stopniu uznać za Żyda, zmieniało się. W praktyce jednak najczęściej przyjmowano zasadę ustalania pochodzenia na podstawie kryterium przynależności religijnej dziadków, co było szybsze niż szczegółowe badania biologiczne (rasowe), przeprowadzane przez uczonych antropologów. Zdarzało się, że Żydów kwalifikowano nawet po wyglądzie, np. po wydatnym nosie, ciemnych włosach i oczach. Zakazano też Żydom pełnienia funkcji urzędowych, służby w wojsku (poza najniższymi dwoma stopniami), pozbawiono ich ochrony własności, zezwalano na rozwiązanie małżeństw mieszanych. Na mocy ustawy istnieli obywatele państwa oraz obywatele Rzeszy . Obywatelami Rzeszy mogły być osoby wyłącznie krwi niemieckiej , natomiast obywatelami państwa – pozostałe, które wprawdzie miały podlegać pewnej ochronie, ale w praktyce niewiele to znaczyło. „W ten sposób stworzono narzędzie, które pozwalało narzucać Żydom – ze względu na ich przynależność do «związku ochronnego» – coraz więcej powinności, a równocześnie stopniowo pozbawiać ich wszelkich praw”.

Żołnierze pochodzenia żydowskiego często chcieli się wykazać w walce, żeby „udowodnić” swoje oddanie sprawie niemieckiej, i nierzadko, aby uratować swoje życie lub życie najbliższych. Obywatel niemiecko-żydowski , który służył w armii, udowadniał sobie, że nie należy do rasy „podludzi”. Wielu z nich uwielbiało nawet Hitlera i wiwatowało na jego cześć, chociaż później niektórzy zostali zesłani do obozu koncentracyjnego. Losy mischlingów i małżeństw mieszanych były niezwykle zawiłe i poddane najwyższej próbie. Często dzieci mieszanych małżeństw wychowywane były w tradycji niemieckiej i nawet nie znały swego pochodzenia, więc kiedy nagle dowiadywały się w brutalny sposób prawdy, przeżywały wielki szok. Narażone też były na drastyczne przeżycia, gdy jedno z rodziców czy dziadkowie, będąc Aryjczykami, wypierali się ich. Z kolei niearyjscy partnerzy niekiedy porzucali swych aryjskich małżonków oraz swe dzieci, by uchronić rodzinę lub siebie od szykan i represji, czasem nawet przez samobójstwo. Proces asymilacji sporej części narodu żydowskiego sprawił, że realizowanie ustaw rasowych napotykało na niemałe trudności w ustalaniu narodowości żydowskiej. Problem ten dotyczył obu stron, tj. zarówno strony niemieckiej jak i gmin żydowskich , gdzie także ścierały się różne poglądy w ustalaniu tożsamości żydowskiej .

W ideologii eugenicznej brane były pod uwagę również względy ekonomiczne, które pobudzały potrzebę zastosowania eugeniki negatywnej i zapobiegawczej. Jak wskazują niektórzy autorzy, motyw oszczędności – de facto rabunku – przyświecał nawet „ostatecznemu rozwiązaniu kwestii żydowskiej” , a więc był uwzględniany w procesie projektowania (i realizacji) największego w dziejach świata aktu ludobójstwa – Holocaustu .

Hitlerjugend

W HJ istniał podział na grupy wiekowe:

• 10–14 lat:
  • chłopcy jako „Pimpfe” w Deutsches Jungvolk in der HJ (DJ);
  • dziewczynki w Jungmädel in der HJ lub Jungmädelbund in der HJ.
• 14–18 lat:
  • chłopcy w HJ;
  • dziewczęta w Bund Deutscher Mädel in der HJ, później Mädelbund in der HJ (BDM) – Związek Dziewcząt Niemieckich; wraz z wprowadzeniem BDM-Werk Glaube und Schönheit okres służby w BDM skrócono do 17. roku życia.
• 17–21 lat:
  • młode kobiety w służbie BDM-Werk Glaube und Schönheit – Wiara i Piękno.

Wychowanie HJ było wzorowane na spartańskiej Agoge.

Na przełomie 1933 i 1934 roku przywódcy Hitlerjugend zwrócili się również do Związku Harcerstwa Polskiego w Niemczech z żądaniem przystąpienia polskich harcerzy do swojej organizacji jako „autonomiczna grupa mniejszościowa”. W razie odmowy zagrozili rozwiązaniem harcerstwa polskiego na terenach Niemiec. Związek Harcerstwa Polskiego w Niemczech trzykrotnie odmawiał na podobne apele ze strony Hitlerjugend.

Od 1936 roku obowiązywała, zaostrzona jeszcze w 1938 roku, ustawa o obowiązkach młodzieży. Zgodnie z nią, każdy chłopiec i każda dziewczynka przyjmowani byli w wieku 10 lat do DJ, a w wieku 14 lat wstępowali do HJ bądź do BDM.

NSDAP kreowała się jako partia młodych i dlatego na przywódcę HJ wyznaczony został w 1931 roku 24-letni Baldur von Schirach – Dowódca Młodzieży Rzeszy. Ten kierunek wyrażały artykuły Gregora Strassera Starzy, zróbcie nam miejsce!, a także Baldura von Schiracha: NSDAP – to partia młodzieży!. W latach 1939–1945 członkowie HJ i BDM pełnili wojskową służbę pomocniczą.

Hitlerjugend promował kult silnej i zdrowej germańskiej rasy , stąd duży nacisk kładziono na ćwiczenia fizyczne i wojskowe połączone z dyscypliną i kultem jednostki.

Jedną z popularnych „gier”, w które na manewrach grali członkowie HJ, był odpowiednik współczesnej gry w zdobywanie flagi. Gra ta zazwyczaj odbywała się bez reguł (poza zakazem zabijania i okaleczania) i kończyła się brutalną bijatyką z udziałem nawet najmłodszych członków HJ. W ten sposób uczono ich odporności na ból i bezwzględności w dążeniu do celu wyznaczonego przez ich dowódców.

Dziewczęta przygotowywano do roli niemieckich matek i żon. Kobieta miała być strażniczką rodu, dziedzictwa, rasy i krwi, cnót domowych oraz kapłanką rodziny i narodu.

Młodzieży wpajano poczucie wyższości, posługiwano się w tym celu własnym kodeksem honorowym, organizacja posiadała sztandary, hymny oraz męczenników, którzy zginęli w walce z przeciwnikami politycznymi. Organizowano akcje pomocy żniwnej, zbiórki złomu, akcje pomocy zimowej, zbiórki odzieży używanej. Ćwiczono się w posługiwaniu bronią, organizowano marsze, uczono posługiwania się mapą. Młodzież miejską z HJ wysyłano na obowiązkowe szkolenia na wieś (Landjahr).

NSDAP

Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotników (niem. Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei, NSDAP) – niemiecka partia nazistowska. Zastąpiła istniejącą w latach 1919–1920 Niemiecką Partię Robotników (Deutsche Arbeiterpartei, DAP).

W latach 1933–1945 sprawowała w Niemczech totalitarną władzę. Rządy NSDAP charakteryzowały się terrorem politycznym, totalną inwigilacją, likwidacją opozycji i programem podboju Europy.

Polityce podboju towarzyszyły ludobójstwa dokonywane w podbitych państwach.

Kierownictwo partii zostało uznane w procesach norymberskich za organizację przestępczą, a samej partii alianci zakazali działalności 20 września 1945.

Rządy monopartii (1933–1945)

W lipcu 1933 r. Niemcy stały się klasycznym państwem monopartyjnym, a NSDAP została jedyną legalną partią polityczną w Niemczech po delegalizacji lub samorozwiązaniu wszystkich pozostałych. W czerwcu 1933 r. liczyła 2 493 890 członków. Składka członkowska wynosiła miesięcznie 1 RM (bezrobotni) lub 1,5 RM (pozostali). Osoby, które wstąpiły do partii po 30 IV 1933, wnosiły składki w wysokości od 1 do 5 RM, zależnie od osiąganych dochodów.

W lipcu 1939 r. zaplanowano doroczny kongres w Norymberdze na dni 2–11 września 1939 r..

W 1944 r. partia liczyła 8,5 mln członków. Po klęsce III Rzeszy kierownictwo partii (ok. 600 tys. osób) zostało uznane w procesie norymberskim za organizację zbrodniczą. Szeregowych członków NSDAP zwolniono z odpowiedzialności za samą przynależność do partii, gdyż udział Niemców w jej strukturach był zbyt masowy. NSDAP zakazano działalności 20 września 1945 r. decyzją Sojuszniczej Rady Kontroli. Oficjalne rozwiązanie przez aliantów nastąpiło 13 października 1945 r., lecz już w maju tego roku rozwiązanie partii ogłosił Karl Dönitz, działający w charakterze Prezydenta Rzeszy.

Osobowość (Persönlichkeit)

Jest nikczemnym , agresywnym, nienawistnym i okrutnym sadystą, który nienawidzi Żydów , Romów ,Słowian ,Lewaków i innych grup społecznych . Jest Manipulatorem ,Psycholem, Maniakiem i Mówi z Silnym Niemieckim Akcentem .Jest zawsze ze swym Lugerem (Niemieckim pistoletem)

Lubi:

• Rasę aryjską
• Aryjską Supremacje
• Ludobójstwa
• Führera
• Zbrodnie wojenne
• Holokaust
• NSDAP
• Niemcy
• Anschluss DEUTSCHLAND DEUTSCHLAND ÜBER ALLES!!!
• Blitzkreig
• Niemiecki Naród
• Metamfetaminę
• Waffen SS
• Lebensraum
• Wrzeszczeć w losowych momentach "Heil Hitler" lub "Sieg Heil"
• Eksterminację
• Wehrmacht
• Wojny
• Auschwitz
• Poganizm
• Państwa Osi
• Argentynę (podczas rządów Juana Perona)
• Dziadka Tuska
• Ubermenschen (Nadludzi)
• BMW
• Volkswagen

Nie Lubi:

• Żydów
• Cyganów
• Komunistów
• Liberałów
• Socjalistów
• Socjaldemokratów
• Homoseksualistów i innych LGBT+
• Słowian
• Niepełnosprawnych
• SPD
• Demokracji

• Równości
• Untermenschen (Podludzi)
• Zdrajców
• FEGELEIN FEGELEIN FEGELEIN!!!
• Żydowskiej Fizyki
• Polen (Polski)
• Czarnoskórych (Możliwe)
• ZSRR (po 1941)

Ruch oporu

był tworzony przez jednostki i grupy wywodzące się ze środowiska cywilnego, wojska oraz duchowieństwa, które podczas istnienia w latach 1933–1945 III Rzeszy w różny sposób wyrażały sprzeciw wobec panującej w tym państwie władzy nazistowskiej.

Najbardziej radykalnym przejawem działalności tego ruchu było siedemnaście zamachów na życie przywódcy III Rzeszy Adolfa Hitlera, jakie w latach 1938–1944 przeprowadzili niektórzy z antynazistowskich opozycjonistów. Ostatnim z nich był zamach w Wilczym Szańcu dokonany 20 lipca 1944 roku, który, tak jak poprzednie zakończył się niepowodzeniem. Jego rezultatem było wytropienie, aresztowanie i skazanie na śmierć około 7 tysięcy osób, na które padło jakiekolwiek podejrzenie o związek z zamachem, co doprowadziło do ostatecznego unicestwienia ruchu oporu w nazistowskich Niemczech.

Mein Kampf

link pl

link Oryginalny po Niemiecku

(pol. Moja walka) – książka napisana przez Adolfa Hitlera w stylu diatryby podczas jego pobytu w więzieniu w Landsbergu na początku lat dwudziestych XX wieku i opublikowana w 1925 (I część) i 1927 (II część), w której poddano w sposób oficjalny zamierzenia ideologiczne późniejszego dyktatora. Na pierwszej stronie oryginalnego wydania umieszczony jest nekrolog szesnastu zabitych uczestników puczu monachijskiego.

Pod koniec sierpnia 1938 nakład książki wyniósł 4 mln egzemplarzy. Badacz książki Hitlera, Hermann Hammer, wykazał, że choć kolejne jej wydania nieco się od siebie różniły, to najważniejsze zmiany merytoryczne zostały dokonane do 1930, zaś późniejsze korekty miały jedynie charakter stylistyczny. Wśród zmian, najistotniejszą, z punktu widzenia ideologii nazistowskiej, była rezygnacja z pojęcia demokracji germańskiej na rzecz zasady wodzostwa (niem. Führerprinzip)

Treść

Książka ta w drugim wydaniu jest podzielona na dwie części. Pierwsza z nich przedstawia życiorys autora, w drugiej zaś Hitler zawarł podstawy swoich teorii antysemickich i narodowo-socjalistycznych. Stała się ona czołowym dziełem ideologii i propagandy nazistowskiej w III Rzeszy . Powołując się na eugeniczne tezy rasistowskie, dowodził, że „rasą panów” są Aryjczycy , a wśród nich szczególna pozycja należy się Niemcom. Słowianie natomiast byli traktowani jako najniższa z warstw aryjskich , dobra wyłącznie do prac niewolniczych. Według niego najniższą rasowo grupą, wręcz szkodliwą mieszanką ras, mieli być Żydzi , których po przejęciu władzy w Europie za wszelką cenę pragnął zlikwidować.

Hitler, na pierwszych stronach książki, odcina się od swojego austriackiego pochodzenia, twierdząc, że zawsze był przeciwnikiem monarchii habsburskiej. Zarzucał jej historycznym władcom nie dość skuteczną politykę germanizacyjną, a także krytykował militarną słabość Austro-Węgier w czasie I wojny światowej. Przyszły wódz III Rzeszy twierdził, iż gdyby Niemcy porozumiały się z Anglią, nie doszłoby do wojny światowej. Już w swoim programowym dziele Hitler wyraził obawę przed toczeniem wojny na dwóch frontach. Środkiem do jej uniknięcia było, zdaniem przywódcy NSDAP, zneutralizowanie Wielkiej Brytanii.

Zdaniem führera wszędzie gdziekolwiek mieszka choćby jeden Niemiec , Rzesza Niemiecka ma prawo zbrojnie wejść na te tereny, aby go chronić. W Mein Kampf Hitler wskazuje też, iż Niemcy powinni zdobywać przestrzeń życiową głównie na wschodzie Europy.

Wódz III Rzeszy podzielił ludzkość na trzy grupy: twórców kultury, krzewicieli kultury i burzycieli kultury. Do pierwszej grupy zaliczeni zostali wyłącznie Aryjczycy , do drugiej np. Japończycy . W opinii Hitlera istnienie drugiej grupy jest niezbędne, bowiem bez wykorzystywania narodów tej kategorii Aryjczycy nie mogliby stworzyć podstaw współczesnej cywilizacji. W trzeciej kategorii znaleźli się Żydzi , zdaniem Hitlera , niezdolni do tworzenia kultury.

Hitler obiecywał również zjednoczenie wszystkich ziem zamieszkanych przez Niemców i budowę tzw. Wielkich Niemiec na terenach zabranych sąsiadom. Mein Kampf stała się także podstawową lekturą ówczesnych nazistów, jak i dzisiejszych neonazistów.

Rozdziały

Część I. Obrachunek

1. W domu rodzinnym
2. Wiedeńskie lata nauki i walki
3. Monachium
4. Wojna światowa
5. Propaganda wojenna
6. Rewolucja październikowa
7. Początki mojej działalności politycznej
8. Niemiecka partia robotnicza
9. Przyczyny upadku imperium
10. Naród i rasa
11. Pierwszy okres w rozwoju Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii Robotniczej

Część II. Ruch narodowosocjalistyczny

1. Światopogląd a partia
2. Państwo
3. Obywatele
4. Osobowość a koncepcja państwa narodowego
5. Światopogląd a organizacja
6. Pierwsze dni walki: znaczenie przemówień
7. Walka z siłami czerwonymi
8. Silny człowiek jest najmocniejszy, gdy jest sam
9. Myśli na temat znaczenia i organizacji socjalistycznych robotników
10. Pozorny federalizm
11. Propaganda a organizacja
12. Sprawa związków zawodowych
13. Powojenna polityka Niemiec w kwestii sojuszy
14. Polityka wschodnia
15. Prawo do samoobrony

W innych Krajach

• Wydawanie Mein Kampf bez ograniczeń dozwolone jest w Australii , Finlandii , Grecji , Indiach , Indonezji , Irlandii , Japonii , Kanadzie , Kolumbii , Korei Południowej , Macedonii Północnej , Nowej Zelandii , Portugalii , Turcji , Stanach Zjednoczonych i we Włoszech .
• W Austrii posiadanie lub obrót Mein Kampf jest karalne (nie dotyczy wydania krytycznego).
• W Bułgarii sprzedaż Mein Kampf dozwolona jest od 2001.
• W Chorwacji wydano dwa tłumaczenia (1999 i 2003) i jedną oryginalną wersję językową Mein Kampf (2002). Wydawcy nie ponieśli konsekwencji prawnych.
• W Czechach w marcu 2002 ukazało się tłumaczenie Mein Kampf. Wydawca nie poniósł żadnych konsekwencji prawnych.
• W Danii dozwolony jest obrót handlowy Mein Kampf. Ponadto biblioteki publiczne mają prawo posiadać do 50 egzemplarzy książki.
• We Francji sprzedaż Mein Kampf jest zakazana, zezwolono jednak na wydanie specjalnej wersji z obszernym komentarzem historycznym.
• W Holandii można posiadać Mein Kampf, jednak wszelki obrót książką (nawet egzemplarzami historycznymi) jest karalny.
• W 1995 w Libanie ukazało się arabskie tłumaczenie Mein Kampf, rozpowszechnione następnie na inne kraje arabskie.
• W Meksyku wydawanie Mein Kampf jest zakazane, jednak w nielegalnym obrocie znajdują się pirackie wersje.
• W Hiszpanii i Argentynie książka jest zakazana, jednak nie dotyczy to egzemplarzy wydanych przed wejściem w życie odpowiedniego ustawodawstwa.
• W Szwecji Mein Kampf ukazało się w 1992. Rząd Bawarii próbował zablokować rozpowszechnianie książki, jednak w 1998 szwedzki Sąd Najwyższy orzekł, że rząd bawarski nie ma praw autorskich do książki i wydawca został uniewinniony.
• W Rosji Mein Kampf jest zakazane, jednak prawo to jest słabo respektowane i od 1992 ukazały się już trzy tłumaczenia.
• W Wielkiej Brytanii można posiadać Mein Kampf i sprzedawać w liczbie nie większej niż 3000 egzemplarzy rocznie.

Dystrybucja i posiadanie książki w Polsce

Pomimo wygaśnięcia praw autorskich do Mein Kampf, w dalszym ciągu pojawia się problem odpowiedzialności karnej w przypadku dystrybucji lub posiadania wspomnianej książki. Zgodnie z art. 256 § 2 aktualnie obowiązującego Kodeksu karnego, co do zasady nie są bowiem dopuszczalne rozpowszechnianie, produkcja, utrwalanie, sprowadzanie, nabywanie, przechowywanie, posiadanie, prezentacja i przesłanie druku, nagrania lub innego przedmiotu zawierającego treści propagujące totalitarny ustrój państwa lub będącego nośnikiem symboliki faszystowskiej, komunistycznej lub innej totalitarnej. Jednakże wskazane czynności są dopuszczalne i sprawca nie popełnia przestępstwa, jeśli dopuścił się tego czynu w ramach działalności artystycznej, edukacyjnej, kolekcjonerskiej lub naukowej. Przyjmuje się zatem, że wskazane czynności, jeśli w książce nie ma krytycznego komentarza, mogą rodzić odpowiedzialność karną.

Nazistowcy Kolaboranci (Nazi-Kollaborateure)

Albania

• 21 Dywizja Górska SS (1. albańska) „Skanderbeg”
• Balii Kombetar
• Legalitet

Bułgaria

• Bułgarski Pułk Grenadierów SS

Belgia

• Ochotniczy Legion Flandryjski
• 27 Ochotnicza Dywizja Grenadierów SS (1 flamandzka) „Langemarck”
• 28 Ochotnicza Dywizja Grenadierów SS (1 walońska) "Wallonien"

Czarnogóra

• Samoobrona Ludowa

Chorwacja

• Hrvatsko domobranstvo
• Chorwacki Legion Ochotniczy
• Ustasze - Chorwacki Ruch Rewolucyjny

Francja

• Legion Ochotników Francuskich przeciw Bolszewizmowi
• Falanga Afrykańska
• 33 Dywizja Grenadierów SS (1 francuska) „Charlemagne” („Karol Wielki”)

Grecja

• Grecka Unia Narodowo-Demokratyczna

Holandia

• Ochotniczy Legion Holenderski
• 23 Dywizja Grenadierów Pancernych SS „Nederland”

Polska

• Organizacja Toma
• Narodowo Organizacja Radykalna
• Goralenvolk
• Ukraiński Komitet Centralny

Norwegia

• Legion Norweski
• 11 Ochotnicza Dywizja Grenadierów Pancernych SS „Nordland”

Litwa , Łotwa i Estonia

• Legion Estoński SS
• Wabsowie
• Piorunokrzyżowcy
• Litewski Front Aktywistów

Wehrmacht

Armie III Rzeszy – wyższe niemieckie związki operacyjne tworzone w latach 1939-1945. Składały się zwyczajowo z:

• 1-6 korpusów armijnych,
• innych podległych jednostek (korpusów SS i zagranicznych, pojedynczych dywizji, brygad, wyższych dowództw, itp)
• jednostek armijnych (wyższych dowództw artylerii, oddziałów tyłowych, dowództw oddziałów zaopatrzeniowych, pułku łączności, czasem także pułku uzupełnień, batalionu/pułku szturmowego, oddziałów propagandowych, żandarmerii, kartograficznych, itp)

Maska Gazowa

Mundury Żołnierzy Wehrmachtu

W ciągu II wojny światowej utworzono następujące armie

• 1 Armia
• 2 Armia
• 3 Armia
• 4 Armia
• 5 Armia
• 6 Armia
• 7 Armia
• 8 Armia
• 9 Armia
• 10 Armia
• 11 Armia
• 12 Armia
• 14 Armia
• 15 Armia
• 16 Armia
• 17 Armia
• 18 Armia
• 19 Armia
• 21 Armia
• 24 Armia
• 25 Armia
• Armia Laponia
• Armia Liguria
• Armia Prusy Wschodnie
• Armia Norwegia

Ponadto utworzono 2 armie górskie

• Armia „Norwegen”
• 20 Armia Górska

Jedną armię spadochronową

• 1 Armia Spadochronowa

Kilka armii pancernych (różne nomenklatury)

• 1 Armia Pancerna
• 2 Armia Pancerna
• 3 Armia Pancerna
• 4 Armia Pancerna
• 5 Armia Pancerna
• 6 Armia Pancerna (6 Armia Pancerna SS)
• 11 Armia Pancerna (11 Armia Pancerna SS)
• Niemiecki Korpus Afryki (Deutsches Afrika Korps)

Ciężkie Czołgi

Lekkie Czołgi

Jagdpanzer

Uzbrojone Samochody

Samoloty

Statki | Statki

Kriegsmarine

Zugkraftwageny

Panzerzug

Artyleria

Motocykle

Mundur Fallschirmjäger

Uzbrojenie Wehrmachtu

Uzbrojenie Wehrmachtu

Uzbrojenie Wehrmachtu

Tereny działań

• Kierunek wschodni

  

  Inwazja na Polskę (1939)

  • Zajęcie Sudetów (zwycięstwo)
  • Anschluss Austrii (zwycięstwo)
  • Zajęcie Czech i Moraw (zwycięstwo)
  • Atak na Polskę (zwycięstwo) Mundury Wehrmachtu 1936-1940
  • Pacyfikacja polskiego ruchu oporu (klęska) Mundury Wehrmachtu (Cały okres wojny)
  • Inwazja na ZSRR (początkowy etap) (zwycięstwo) Mundury Zimowe
  • Walki z partyzantką radziecką (klęska) Mundur z Frontu Wschodniego
  • Kampania krymska (zwycięstwo)
  • Kampania moskiewska (klęska)
  • Obrona przed kontrofensywami radzieckimi (klęska)
  • Ofensywa na Kaukaz (klęska)
  • Obrona Białorusi (klęska)
  • Obrona Mołdawii (klęska)
  • Obrona Krajów Bałtyckich (klęska)
  • Kocioł Kurlandzki (klęska)
  • Obrona Jugosławii (klęska) Mundur z Bitwy
  • Obrona Kosowa (klęska)
  • Obrona Węgier (klęska)
  • Obrona Prus Wschodnich (klęska)
  • Obrona niemieckich ziem wschodnich (klęska)
  • Ofensywa nad Balatonem (klęska)
  • Obrona Austrii (klęska)
  • Obrona Moraw (klęska)
  • Obrona Berlina (klęska)
  • Obrona Czech (klęska)
• Kierunek zachodni
  • Obrona Saary (zwycięstwo)
  • Dziwna wojna (nierozstrzygnięta)
  • Inwazja na Luksemburg , na Holandię i na Belgię (zwycięstwo)
  • Atak na Francję (zwycięstwo)
  • Pacyfikacja francuskiego ruchu oporu (klęska)
  • Bitwa o Anglię i operacja „Lew Morski” (klęska) Mundur Luftwaffe
  • Obrona przed inwazją aliantów (klęska)
  • Tłumienie powstania francuskiego (klęska)
  • Zatrzymanie alianckiego desantu powietrznego w Holandii (zwycięstwo)
  • Ofensywa w Ardenach (klęska) Mundur Wehrmachtu z bitwy
  • Ofensywa w Alzacji (klęska)
  • Obrona Niemiec (klęska)
• Kierunek południowy
  • Inwazja na Jugosławię i Grecję (zwycięstwo)
  • Walki z jugosłowiańskim ruchem oporu (klęska)
  • Desant na Krecie (zwycięstwo)
  • Oblężenie Malty (klęska) Plik:Cball-British Malta.png
  • Kampania północnoafrykańska Mundury Afrika Korps (klęska) Mundury Afrika Korps
  • Obrona Korsyki (klęska)
  • Wsparcie Iraku (klęska) Plik:Cball-Kingdom of Iraq.png
  • Atak na Dodekanez (zwycięstwo)
  • Kampania sycylijska (klęska)
  • Kampania włoska (klęska)
  • Walki na południu Francji (klęska)
• Kierunek północny
  • Kampania duńska (zwycięstwo)
  • Kampania norweska (zwycięstwo)
  • Działania w Arktyce (klęska) Plik:Cball-New Swabia.png
  • Atak na Finlandię (klęska)
  • Obrona Finnmarku (klęska)
  • Rozbrajanie sił w Norwegii (klęska)

Auschwitz Birkenau

Mapa Obozu

Konzentrationslager Auschwitz, w szczególności KL Auschwitz I (Stammlager), KL Birkenau (Auschwitz II) i KL Monowitz (Auschwitz III) – zespół niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych i obozu zagłady, działający w latach 1940–1945 w Oświęcimiu (niem. Auschwitz) i pobliskich miejscowościach; symbol Zagłady Żydów , nazywany też „fabryką śmierci”. Jako jedyny niemiecki obóz koncentracyjny został wpisany na Listę światowego dziedzictwa UNESCO (1979) pod nazwą Auschwitz-Birkenau. Niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny i zagłady (1940–1945). W części obozu utworzono Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu (1947), pomnik i instytucję kultury dokumentującą zbrodnie niemieckie w okupowanej Polsce .

  Deportowani ogółem i zamordowani w Auschwitz

Narodowość/kategoria	Liczba deportowanych	Procent wszystkich deportowanych	Liczba ofiar	Procent zamordowanych w obrębie narodowości/kategorii	Procent wszystkich zamordowanych
Żydzi	1,1 mln	85%	~1 mln	90%	91%
Polacy	140 tys.	10,8%	~70 tys.	46%	5,8%
Inne grupy	25 tys.	1,9%	~12 tys.	48%	1%
Romowie (Cyganie)	23 tys.	1.8%	~21 tys.	91.3%	1,7%
Jeńcy radzieccy	15 tys.	1.2%	~14 tys.	93%	1,3%
Razem	~1,3 mln	~100%	~1,1 mln	84%	~100%

Żydzi deportowani do Auschwitz z podziałem na kraje pochodzenia

(według granic sprzed 1939 r.)

Kraj pochodzenia	Liczba
Węgry (według granic z lat wojny)	430 tys.
Polska	300 tys.
Francja	69 tys.
Holandia	60 tys.
Grecja	55 tys.
Protektorat Czech i Moraw (Theresienstadt)	46 tys.
Obozy koncentracyjne i inne ośrodki	34 tys.
Słowacja (według granic z lat wojny)	26 tys.
Belgia	25 tys.
Niemcy i Austria	23 tys.
Jugosławia	10 tys.
Włochy	7,5 tys.
Norwegia	690
Razem	~ 1,1 mln

Więźniowie obozu koncentracyjnego Auschwitz

Niemcy uwięzili w obozie koncentracyjnym Auschwitz około 400 tys. osób:

• 200 tys. Żydów (50% ogółu)

• 140 tys. Polaków (35%)

• 25 tys. osób różnej narodowości (6%)

• 21 tys. Romów (5,3%)

• 12 tys. jeńców sowieckich (4%)

Wśród 25 tys. osób różnej narodowości najliczniejszą grupę stanowili Czesi (9 tys.), oprócz nich w obozie znaleźli się także: Białorusini (6 tys.), Niemcy (4 tys.), Francuzi (4 tys.), Rosjanie (1,5 tys.), Jugosłowianie (głównie Słoweńcy, ale też Chorwaci i Serbowie) i Ukraińcy.

W niewielkiej liczbie (grupy od kilku do kilkudziesięciu osób) w obozie osadzono też więźniów m.in. z: Albanii, Belgii, Danii, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Litwy, Luksemburga, Łotwy, Norwegii, Rumunii, Słowacji, Szwajcarii, Węgier, Włoch (kolejność alfabetyczna, nieodzwierciedlająca liczebności).

Egzekucje w Obozach:

• Rozstrzelanie
• Gazowanie
• Głodzenie
• Powieszenie

Zwłoki Były później palone w piecach przez Sonderkommando

Sonderkommando

(z niem. grupa specjalna) – oddział (komando) tworzony do wykonania specjalnych zadań.

Od strony Niemców, w okresie II wojny światowej, na przykład oddziały policyjno-wojskowe wykonujące zadania eksterminacyjne w odniesieniu do społeczności żydowskiej, np. „Sonderkommando Bothmann” w miejscu zagłady łódzkich Żydów w Chełmnie n. Nerem lub specjalne grupy robocze tworzone w obozach koncentracyjnych, złożone najczęściej z więźniów pochodzenia żydowskiego, zatrudnianych przymusowo przy akcjach eksterminacyjnych na ich terenie (obsługa komór gazowych i krematoriów). Najbardziej znanym takim komandem było Sonderkommando w KL Auschwitz-Birkenau. Nazwą tą określano też specjalne oddziały o charakterze policyjnym, tworzone z inicjatywy Niemców lub samych żydowskich administracji w gettach.

Kapo

oznaczenie funkcji pełnionej przez więźniów w niemieckich obozach koncentracyjnych.

Kapo był nadzorcą komanda. Na kierownicze funkcje wybierano często pospolitych kryminalistów i sadystów. Kapo mimo że był więźniem, cieszył się wieloma przywilejami. W zamian za pełnioną funkcję dostawał m.in. dodatkowe porcje wyżywienia. Miał bardzo dużą władzę nad podległymi więźniami – za pobicie, odebranie jedzenia, czy nawet zabicie więźnia nie groziły mu żadne kary. Niektórzy słynęli z dużego sadyzmu, zdarzali się jednak wśród nich członkowie obozowego ruchu oporu.

Nazistowskie Obozy

Więzienia Hitlerowskie – miejsca przymusowego odosobnienia, podległe władzom sądowym, policji (Gestapo) i Wehrmachtowi, będące oprócz obozów i gett narzędziem ustanowionego w III Rzeszy i krajach przez nią okupowanych systemu terroru. Poza więzieniami podległymi administracji sądowej, gdzie odbywali karę więźniowie skazani przez sądy, istniały liczne więzienia i areszty policyjne, w których osadzano więźniów na podstawie decyzji władz policyjnych, bez nadzoru i wyroków sądów; ponadto, po odbyciu kary orzeczonej przez sądy, często przekazywano więźniów SS w celu Sonderbehandlung lub wyniszczenia przez pracę; dotyczyło to zwł. Polaków, Żydów, Romów, Rosjan i Ukraińców, uczestników konspiracji, ruchu oporu i opozycji antyhitlerowskiej oraz ludzi uznanych za asocjalnych.

Więźniowie byli nieludzko traktowani, poddawani torturom i mordowani. Do najbardziej osławionych zbrodniczym traktowaniem więźniów w.h. na terytorium III Rzeszy należały: Plötzensee i Moabit w Berlinie oraz więzienia w Budziszynie, Dreźnie, Hamburgu, Innsbrucku, Lubece, Magdeburgu, Norymberdze, Opolu, Olsztynie, Poczdamie, Stuttgarcie, Szczecinie, Wiedniu, Wrocławiu, a w krajach okupowanych w Belgradzie, Bratysławie, Breendonck, Budapeszcie, Compiègne, Hadze, Kijowie, Małej Twierdzy k. Terezína, Mińsku, Nancy, Oslo, Paryżu, Viborgu.

W latach II wojny świat. na ziemiach pol. (w obecnych granicach) w.h. były jednymi z miejsc, gdzie dokonywano eksterminacji narodu pol.; 1939–45 Niemcy utworzyli 1303 więzienia i areszty, w tym 9 Wehrmachtu, 553 sądowych, 721 policyjnych i 20 o nieustalonej przynależności; ponadto na ziemiach wsch. II RP okupanci niem. 1941 przejęli po NKWD kilkadziesiąt więzień. Największe więzienia sądowe istniały w Sieradzu, Rawiczu, Wronkach, Wrocławiu, Słońsku, Strzelcach Opolskich, Wołowie, Poznaniu, Nowym Wiśniczu oraz dla kobiet w Tarnowie; sądowe wyroki śmierci wykonywano w więzieniach w Bydgoszczy, Gdańsku, Inowrocławiu, Kaliszu, Katowicach, Krakowie, Łęczycy, Łodzi, Poznaniu, Rawiczu, Rzeszowie, Sieradzu, Włocławku, Wrocławiu; 1942 w wielu więzieniach sądowych (m.in. w Fordonie, Koronowie, Rawiczu) utworzono ośrodki dla skazanych na pobyt w obozie karnym.

W więzieniach policyjnych przetrzymywano więźniów z reguły bez postępowania i wyroku normalnych sądów; wśród 721 tego typu więzień i aresztów było 21 aresztów Selbstschutzu, 131 więzień i aresztów policji bezpieczeństwa i służby bezpieczeństwa (Sicherheitspolizei und des Sicherheitsdientst, Sipo), 389 więzień i aresztów policji porządkowej; szczególnie zbrodniczą rolę odegrały miejsca przetrzymywania więźniów przez Selbstschutz, a następnie więzienia i areszty tajnej policji państw. Gestapo, będącej częścią Sipo; należały do nich: więzienie w Forcie VII w Poznaniu, nazywane przez Niemców obozem krwawej zemsty (Lager der Blutrache), 1941 przeniesione do Żabikowa i połączone z tzw. obozem pracy wychowawczej, Pawiak w Warszawie (z ok. 100 tys. więźniów — 37 tys. zamordowano w okolicy Warszawy, a 60 tys. deportowano do obozu koncentracyjnego Auschwitz i in. obozów), Zamek w Lublinie (ok. 40 tys. więźniów, znaczną część wymordowano), Radogoszcz w Łodzi (ok. 40 tys. więźniów, zginęło ponad 20 tys.), więzienia w Krakowie — przy ul.: Montelupich (Montelupich więzienie), Helców (kobiece), Senackiej (więźniów rozstrzeliwano w Forcie Krzesławice oraz zsyłano do obozów koncentracyjnych), Fort VII w Toruniu, Fort III k. Modlina, „Pod Zegarem” w Lublinie, Rotunda w Zamościu (Zamojska Rotunda), Palace w Zakopanem, oraz więzienia w: Radomiu, Inowrocławiu, Działdowie, Gdańsku, we Wrocławiu, Lwowie, w Wilnie, Opolu, Białymstoku i w wielu innych miejscowościach.

Niezależnie od nagminnego mordowania więźniów, zwł. w więzieniach policyjnych, we wszystkich w.h. nieludzkie warunki bytowania, głód, brak lekarstw, praca ponad siły i maltretowanie więźniów dodatkowo zwiększały ich śmiertelność; w ostatnich tygodniach przed wycofaniem się z ziem pol. Niemcy wymordowali wielu spośród pozostałych przy życiu więźniów, m.in. na Zamku w Lublinie, w Radomiu, Radogoszczy, Chełmnie (nad Nerem), Żabikowie.

Ogółem przez w.h. przeszło kilkaset tys. obywateli pol., gł. Polaków, spośród których co najmniej sto kilkadziesiąt tys. zamordowano na miejscu lub w pobliżu więzień, innych wysłano do obozów koncentracyjnych, niewielu zwolniono.

Arbeit Macht Frei (Praca Czyni Wolnym)

Przed II wojną światową slogan był wykorzystywany w Niemczech w programach zwalczania masowego bezrobocia.

W Auschwitz napis nad bramą został wykonany w obozowej ślusarni. Kurt Müller, nakreślił na ziemi żądany kształt, a po wygięciu rurek i wycięciu liter spawem punktowym umocował napis przy rurkach. Litery wycinał więzień, mistrz kowalstwa artystycznego Jan Liwacz (nr 1010). Więźniowie najprawdopodobniej naumyślnie zmontowali go wadliwie, odwracając literę „B” do góry nogami, co stanowiło akt oporu względem głoszonego na bramie hasła. Jednak w relacjach niektórych więźniów można przeczytać, iż był to przypadek.

Na szyderczą ironię tych haseł, sugerujących możliwość wydostania się z obozów dzięki rzetelnej i ofiarnej pracy, więźniowie w Auschwitz odpowiadali po kryjomu równie ironicznym dwuwierszem:

Arbeit macht frei (praca czyni wolnym) durch Krematorium Nummer drei (przez krematorium numer trzy)

Po wyzwoleniu obozu żołnierze radzieccy załadowali napis na wagon kolejowy, który miał jechać na wschód, jednak były więzień Eugeniusz Nosal (numer obozowy 693) oraz przypadkowy furman przekupili pilnującego pociąg strażnika butelką samogonu i oryginalny napis ukryli w miejskim magistracie. Kiedy tworzono Państwowe Muzeum w Oświęcimiu, napis wrócił na swoje miejsce przy bramie.

Napis nad wejściem do obozu

Napis na bramie w Auschwitz I stał się po wojnie jednym z najważniejszych symboli systemu niemieckich obozów koncentracyjnych, a również – paradoksalnie – całej Zagłady. Paradoks polega na tym, że pod bramą tą przechodziły komanda robocze złożone z więźniów, którzy dostali się do obozu, a nie rodzin żydowskich wysyłanych od razu z rampy kolejowej do komór gazowych. Zdarza się często, że zwiedzający teren Auschwitz II – Birkenau są zdziwieni, nie widząc tego napisu przy wejściu do tej części obozu, w której dokonywano Zagłady.

W nocy z 17 na 18 grudnia 2009 tablica z napisem została skradziona. Muzeum zastąpiło ją kopią, która w 2006 roku była używana podczas renowacji oryginału. Oryginalną tablicę, pociętą na trzy fragmenty, odzyskano 20 grudnia 2009, a sprawców kradzieży zatrzymano i skazano na kary pozbawienia wolności.

Symbolika i sposób rysowania (Symbolik und Zeichenweise)

Flaga narodowego socjalizmu

Symbolem narodowego socjalizmu jest nazywany "Hackenkreuz" po niemiecku "Krzyżyk Haczykowaty", ale potocznie mówi się na to swastyka.

Adolf Hitler wskazał w książce Mein Kampf, że źródłem kolorystyki użytej we fladze NSDAP są barwy flagi Cesarstwa Niemieckiego (a wcześniej także Związku Północnoniemieckiego). Wykorzystanie tych barw symbolizowało odcięcie się od demokratycznej Republiki Weimarskiej, używającej czarno-czerwono-złotej flagi. Czerwone tło nawiązywało także do socjalistycznego czerwonego sztandaru, ze względu na (narodowo)socjalistyczne idee NSDAP, a jednocześnie nowa flaga miała stanowić przeciwwagę dla wyrazistej socjalistycznej symboliki. Biały kolor koła oznaczał nacjonalizm. Swastyka została zaczerpnięta od Towarzystwa Thule, tajnej niemieckiej organizacji rasistowskiej i okultystycznej. Miała ona oznaczać „walkę o zwycięstwo rasy aryjskiej”. Flagę zaprojektował Friedrich Krohn, przy czym kierunek ramion swastyki wybrał Hitler; projekt Krohna był bardzo podobny do koncepcji Hitlera.

Swastyka jest obecnie zakazana i cenzurowana głownie przez Youtube i Facebooka.

Również w Polskim prawie jest zakazane używanie tego symbolu w niewłaściwym celu, co świadczy o art. 256 KK

Nazwa koloru		HEX	RGB
	Czerwony	#DE0000	222, 0, 0
	Biały	#FFFFFF	255, 255, 255
	Czarny	#202020	32, 32, 32

Sposób rysowania

1. Narysuj kółko na środku balla.
2. Narysuj oczy
3. Narysuj kwadratowy wąsik pod kółkiem (Jak chcesz) i pokoloruj go na brązowo lub na czarno lub srebno.
4. Narysuj swastykę hitlerowską w kółku lub ocenzuruj (narysuj żelazny krzyż) albo zostaw bez niczego.
5. Pomaluj tło obok kółka na czerwono.
6. Narysuj kapelusz Gestapo.
7. Narysuj "Walthera PPK 7.65" przy ballu (Jak chcesz).
8. Gotowe
9. Wykrzycz "Sieg Heil"

Relacje (Beziehungen)

Ponieważ jego działania i przekonania są niemal powszechnie uważane za głęboko niemoralne lub wręcz złe, jest powszechnie nienawidzony. Nazizm jednak od czasu do czasu znajduje wsparcie ze strony jego mniej utalentowanych dublerów.

Nadludzie (Übermenschen)

• Volkizm - Ein Volk, Ein Reich, Ein Führer !
• Socjodarwinizm - O Ja! Ich liebe Wissenschaft (o tak! ja kocham nauke)
• Eugenicyzm - Lubię eutanazje i sterylizacje!
• Faszyzm francuski - Vichy i Philippe Pétain .
• Faszyzm brytyjski - Britisches Freikorps
• Imperializm - Ich liebe Blitzkrieg und Anschluss!
• Makiawelizm - "Lepiej jest wzbudzać strach niż współczucie".
• Faszyzm ezoteryczny - Himmler to lewa ręka Fuhrrera!
• Faszyzm klerykalny - Tiso, Pavelić i Antonescu pomagali mi dużo.
• Legionaryzm - dzięki za pomoc Antonescu!
• Hungaryzm - dzięki za pomoc Szalasi i Horthy!
• Ustasze - dzięki za pomoc Pavelić!
• Keynesianizm - polepszasz nasze warunki po szkodach kapitalistów.
• Szowaizm - Bardziej wytrwały ode mnie i członek osi.
• Państwowe Shinto - Japończycy są spoko i mają spoko religie.
• Federyzm - Planuje i rozbudowuje nam miasta.
• Biały suprematyzm - Wünderbar, Ich liebe KKK
• Faszyzm - mój mniej radykalny ojciec; również członek osi.
• Państwo Policyjne -

Pozytywne

• Stratokracja - Nie obrazisz się jak cię zepnę na drugi plan?
• Narodowy Bolszewizm - Mój brat, który bierze prawa Robotników zbyt na poważnie.
• Narodowy kapitalizm - Poza kapitalizmem jesteś niemal jak ja.
• Faszyzm rosyjski - Gdyby był i wygrał z sowietami, byłby u nas.

Neutralne

• Frankizm - "Wolałbym dać sobie wyrwać trzy albo cztery zęby, niż spędzić kolejne dziewięć godzin na rozmowie z Franco". to jak dołączysz do osi?
• Faszyzm żydowski - Jest spoko ale i tak to żyd
• Nazizm żydowski- Żyd ale mój naśladowca
• Alternatywna Prawica - zmierza w dobrym kierunku, ale w większości wieży w ten kapitalistyczny defekt.
• Gejowski Nazizm - gdyby nie Hess poszedłbyś razem z resztą opozycji w NSDAP!
• Pozytywne Chrześcijaństwo - dogadujemy się, ale zgadnij co zrobiłem z księżami?
• Bandera - Obaj nie cierpimy Polaków, Żydów, Rosjan i Komunistów, ale to i tak Słowianin.

Nieprzyjacielskie

• Trockizm - nie znosi mojego nemesisa oraz brat socjalista ale to i tak żyd i internacjonalista. Nie zapomnij o tym zdarzeniu!
• Ilminizm - Wróg Mojego Kumpla .
• Kleptokracja - WEIMARSKI RZĄD CHCIAŁ ZNISZCZYĆ GOSPODARKE RZESZY Ignoruje że chciałes zniszczyć gospodarke polski.
• Katolicka Teokracja - JEBAĆ KLER ale nie zmienimy stosunków z Piusem XII .

Podludzie (Untermenschen)

• Stalinizm - głupi komuch! Zdychaj Bolszewiku !
• Marksizm-Leninizm - szykuj się na Operację Barbarossa! !!!!!JUDEO-BOLSCHEWIK SLAW!!!! SCHEISSE!!! mimo że pomogłes zająć polskę ALE WALE PAKT-RIBBENTROP-MOŁOTOW!!!
• Honeckeryzm - Zdrajca komuch.
• Marksizm - !!!!!!!JUDEO-KOMUCH BOLSZEWIK !!!!!!
• Titoizm - Słowianin komuch.
• Komunizm kwasowy - Komuch ćpun na grzybkach.
• Konserwatyzm - Czemu jego nazywasz mną, Debilu?
• Libertarianizm - Kapitalizm, demokracja i światopoglądowy liberalizm? Degeneracja!
• Kapitalizm - Zabij się złodzieju!
• Narodowa Demokracja - Pozbyłem się ciebie!
• Anarchoprymitywizm - Nie tak działa reakcjonizm !
• Liberalizm - Jedna z najdenniejszych idei ,idziesz z resztą opozycji do Obozu pracy.
• Demokracja - Wy już zrobiliście swoje w 1933, teraz wynocha do Auschwitz!
• Antifa - OPOZYCJA NAJGORSZA REEEEEEEEEEEE!!!!!!!
• Socjaldemokracja - Nie obchodzi mnie że zgadzamy się ekonomicznie, startowałem przeciwko tobie w 1933 i wygrałem!
• Posadyzm - Komuch szarak psychol chce zniszczyć Ziemię atomówkami i powstanie pustkowie, w którym rasa aryjska wymrze.
• Globalizm - !!!!NEIN NEIN NEIN NEIN .ARIANER SIND DIE BESTEN!!!
• Neokonserwatyzm - Podbijasz państwa dla Żydów ! Lądujesz na moją listę wrogów!
• Progresywizm - Trujecie Wielką Germanię!
• Narodowy konserwatyzm - AFD to marionetka ZOGu.
• Ordoliberalizm - Co żeście zrobili z Rzeszą?!
• Żydy - !!!JUDEN!!! RASA ARYJSKA NAJLEPSZA!!!!! ZUM AUSCHWITZ UNDERMENSCHEN !!!!!SIEG HEIL HITLER!!!!!!! AAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!!!!!!
• Żydokomuna - Degeneraci!

• Kapitalizm żydowski - Żyd i kapitalista ŻYDOWSKA FIZYKA!!!!!

• Anarchizm żydowski - Degenerat społeczny!
• Anarchokomunizm - NEIN NEIN NEIN NEIN TY GŁUPI KOMUCHU I WYRZUTKU SPOŁECZNY WYPIERDALAJ STĄD !!!!!!!!!!!

• Polen - Nein! Nein! Nein!  !!!DER SLAWE!!! POLNISCH SCHWEIN!!!!!!
• Cyganie - ZIGANEN AAAAAAAACH ZUM AUSCHWITZ SINTI UND ROMA NUR EUROPAER ARIER!!!!!!
• LGBT - !!!!! DO KOMORY GAZOWEJ DEGENERACI  !!!!!!!ZUM AUSCHWITZ!!!!!!!
• Anarchokapitalizm - Pieprzony kapitalista i rebeliant. RYGGGH!!
• Żydomasoneria - ZNISZCZYCIE WIELKĄ RZESZE Scifun Wielki Mason i NWO AAAAAAAAAAAAACH!!!!!
• Żydowski Feminizm -
• Kakistokracja -
• Anarchizm -
• Feminizm -
• Anarchofeminizm -

Linki zewnętrzne (Externe Links)

Wikipedia

• Narodowy socjalizm
• Neonazizm
• NSDAP

• Fuhrer
• Nazistowkie pozdrowienie
• Wunderwaffe
• Holokaust
• Wehrmacht
• Waffen-SS
• Schutzstaffel
• Akcja T4
• Rasa panów
• Mein Kampf
• Eugenika niemiecka
• Lebensborn
• Hitlerjugend
• Bund Deutscher Madel
• Małżeństwo w III Rzeszy
• Aryjski wygląd
• Nazizm a rasa
• Niemiecka Pomoc Zimowa
• Roboty przymusowe w III Rzeszy
• Volksempfanger
• Fernsehsender "Paul Nipkow".
• Untermensch
• Obóz zagłady
• Abwehra
• Afrika Korps
• Kriegsmarine
• Luftwaffe
• Bitwa stalingradzka
• Heer
• Fallschirmjäger
• Grenadierzy pancerni
• Front Wschodni
• Kampania Śródziemnomorska ( Kampania Afrykańska)
• Front Zachodni
• Operacja Overlord
• Sicherheitsdienst
• Polskie obozy śmierci
• Naziści w USA

Naziści (die Nazis)

• Adolf Hitler - FÜHRER!!
  • Nacjonalizm rasowy
    
  • Antysemityzm
    
  • Lebensraum
    
  • Imperializm
    
  • Antykomunizm

• Hermann Göring - W.I.P.
  • Imperializm
    
  • Kleptokracja
    
  • Państwo policyjne
    

• Anton Drexler - W.I.P.
• Martin Bormann - W.I.P.
• Joseph Goebbels - W.I.P.
• Oskar Dirlewanger - W.I.P.
• Heinrich Himmler -
  • Faszyzm ezoteryczny
  • System burgundzki (w modzie TNO)

• Adolf Eichmann - W.I.P.
• Rudolf Heß -
  • Imperializm
    
  • Narodowy kapitalizm
    
  • Autorytarny kapitalizm
    

• Joachim von Ribbentrop -
  • Narodowy kapitalizm

• Hermann Fegelein - W.I.P.
• Alfred Rosenberg - W.I.P.
• Reinhard Heydrich - W.I.P.
• Josef Mengele - W.I.P.
• Robert Ley - WIP
• Hans Frank -
  • Antypolonizm

• Alfred Jodl -
  • Stratokracja

• Hans Krebs -
  • Stratokracja

• Herta Oberheuser -
  • Narodowy feminizm

• Karl Dönitz -
  • WIP

• Heinrich Müller -
  • WIP

• Horst Fischer -
  • WIP

• Franz Josef Huber (en) -
  • WIP

• Rudolf Höß -
  • WIP

• Erich Koch -
  • Pozytywne Chrześcijaństwo

• Erich von Manstein -
  • WIP

• Amon Göth -
  • WIP

• Josef Terboven -
  • WIP

• Friedrich Jeckeln -
  • WIP

• Arthur Nebe -
  • WIP

• Carl Schmitt -
  • WIP

• Ernst Kaltenbrunner -
  • WIP

• Wolf-Heinrich von Helldorf -
  • WIP

• Ernst Röhm (zamordowany) -
  • WIP

• Kurt Daluege -
  • WIP

• Siegfried Müller (Kongo-Müller) (en) -
  • WIP

• Erwin Rommel -
  • WIP

• Paul Hausser -
  • WIP

• Felix Steiner -
  • WIP

• Klaus Barbie -
  • WIP

• Sepp Dietrich -
  • WIP

• Ferdinand Schörner -
  • WIP

• Hermann Schaper -
  • WIP

• Erich Muhsfeldt -
  • WIP

• Gregor Strasser (zamordowany) -
  • Strasseryzm

• Walter Model -
  • Stratokracja

• Hanns Scharff -
  • WIP

• Fritz Klingenberg (en) -
  • WIP

• Gottfried Feder -
  • Federyzm

• Theodor Eicke -
  • WIP

• Wilhelm Mohnke -
  • WIP

• Baldur von Schirach -
  • WIP

• Günther von Kluge -
  • WIP

• Hans Frank -
  • WIP

• Albert Speer -
  • WIP

• Alfred Hugenburg -
  • WIP

• Hjalmar Schacht -
  • Narodowy kapitalizm

• Hans Hüttig
• Kurt Waldheim
• Vidkun Quisling
• Arnold Leese (en) -
  • Monarchofaszyzm
    
  • Prawicowy populizm
    
  • Protestancki faszyzm
    
  • Antymasonizm
    

• Józef Tusk
• GypsyCrusader

Galeria (Galerie)

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Filmy

• Hitler: narodowiec czy socjalista? od Wojna Idei
• Nazizm | Idea w 2 minuty od Wojna Idei
• Dlaczego naziści tak bardzo dbali o przyrodę? od Wojna Idei
• Jak ofiara Holocaustu staje się zbrodniarzem? | Magneto od Wojna Idei
• 10 mitów na temat nazistów od Plik:TopowaDycha.png Topowa Dycha